Zastój

[Biała Róża]

deszcz wykluty ze skorupy
niemych bo zmęczonych powiek
wypłukał porysowany kredą chodnik
będący miejscem marzenia

wydawać by się mogło realnego
znów przerwanego przez grzechot monet
budzących chłodną rzeczywistość
wyścieloną prasowym dywanem

tulącym do snu krople toczące
nieustanną walkę z twardym gruntem
jedynym powiernikiem
dla głodnego ciała

kuszącego wciąż rękę
po łaskę na przetrwanie
kolejnego dnia
pod stopami przechodniów

[Ona_Kot]

przegadany, bełkoliwy
brzydki

pozdrawiam

ps. ale to tylko moje zdanie

[Biała Róża]

Oczywiście, każda odrębna jednostka ludzka ma swoje zdanie, niekiedy podobne...
Dziekuję za komentarz.
Pozdrawiam