nokturn

[Krzysztof Kwiatkowski]

wśród drzew znów upadł kasztan
przechodzę obok nie obojętnie
czy... ja też postarzeję się aż tak?

gdyby te drzewa pamiętały
o nas odzianych w płomienie
gdyby chociaż wspominały

ciemniej bywa w lesie, w którym umierają lata
tam już nawet echo żadnych dźwięków nie niesie
nie odczujesz co gorsza, że innego nie ma świata

gdyby te nieba zaśpiewały
o Tobie w szal wtulonej
gdyby chociaż zaszeptały

i tylko obecność Twoją najprawdziwszą czuję
stojąc wśród zamyślonych mogił obłąkany
i gdy po tym lesie bezszelestnie spaceruję
chciałbym, ale się boję, rozdeptać martwe kasztany

[kalina kowalska]

piękny
ale jakiś nierytmiczny, nie płynie się przez niego, po pierwszym czytaniu miałam wrażenie, że rymuje się tylko ostatnia zwrotka
w ostatnim zdaniu "ale" zastąpiłabym "lecz" - oszczędza się wtedy jedną sylabę
pozdrawiam

[Piotr Sanocki]

Ojojoj!
Chyba troszkę niżej ;)

Pozdrawiam serdecznie