Zgłoś

pogoda  nie zawsze na rower  postanowiłem  zrobić rewolucję w telewizji  dla wszystkich    oni trzymają to laboratoriach   zmontowałem przekaźnik  do domowego telewizora    wykorzystuję zwykły odbiornik  dodaje tylko oprogramowanie  z mojego urządzenia    jeszcze bez patentu  jak zwykle jesteście pierwsi... którym o tym mówię    Mój cyber monitor  bo nim się staje zwykły telewizor  stroimy ustawimy myślami  w ten sam sposób  możemy puścić  teledyski filmiki zdjęcia  zarówno z internetu  jak również ze swoich zasobów  telefonu laptopa…   MOŻEMY RÓWNIEŻ ZOBACZYĆ  OBRAZY Z NASZEJ WYOBRAŹNI   wszystko myślami  po podaniu swojego kodu dostępu    możemy również wejść  w system kamer pobliskich sklepów  zobaczyć czy zrobili już  świeże bułeczki na śniadanie    pracuję nad podglądem systemu tv z satelit  oraz …to innym razem    11.2025 andrew  Sobota , już weekend   

@KOBIETA   dziękuję Dominiko :))))))))           @Gosława     znasz to z autopsji ?   to można Ci tylko współczuć.   bo można się pięknie bawić ale trzeba wiedzieć z kim się bawię.   dziękuję Reniu :)           @iwonaroma   Iwonko.   zawsze zza pleców człowieka może wyleżć to drugie ja.   warto siebie samego trzymać na krótkiej smyczy.   oby nigdy.....   dziękuję Iwonko ;)      

@Gosława   Reniu.   wiersz melancholijny i symboliczny.   to liryczny monolog o utracie, bólu i odzyskiwaniu własnej tożsamości po wyniszczającej relacji.   za pomocą bogatej symboliki i naturalistycznego obrazowania, malujesz  stan wewnętrzny, w którym melancholia i chaos zewnętrznego świata odzwierciedlają wewnętrzne złamanie.      fantastycznie napisane :)   podoba mi się.  

@hania kluseczka   Haniu.   Twój wiersz jest przepiękną, gorzką diagnozą współczesności.   mistrzowsko uchwyciłaś ten kontrast między perfekcyjnym wizerunkiem a głęboką rdzą "z kości i krwi".   "Taniec z botami" to absolutnie genialna metafora pustki.     Haniu.   to jest piękny wiersz !!!   pzdr. :)    

@Christine @Christine   Chris.   o samotności możemy zapomnieć.   bo kiedy dwoje ludzi tworzy prawdziwą więź, samotność ustępuje, zostaje wykluczona, a przestrzeń wypełnia się nowym sensem.   i z nami już tak jest :))))))