pośród starych zmurszałych drzew
co bledną już w zapomnieniach
w głębokim cieniu ławeczka
na niej siadają wspomnienia
ludzie nie mogą ich widzieć
to jedno mniejsze jest jego
a drugie smutniejsze to jej
tak siedząc czekają czegoś
czasem przechodzi nadzieja
aż z żalu musi zakwilić
nad tym że śliczne wspomnienia
bez siebie tu zostawili
Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
pośród starych zmurszałych drzew
co bledną już w zapomnieniach
w głębokim cieniu ławeczka
a na niej siadają wspomnienia
ludzie nie mogą ich widzieć
to jedno mniejsze jest jego
a drugie smutniejsze to jej
tak siedząc czekają czegoś
czasem przechodzi nadzieja
aż z żalu musi zakwilić
nad tymi co śliczne wspomnienia
bez siebie tu zostawili
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 29 odpowiedzi
- 572 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 512 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 318 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 379 wyświetleń
-
Na północ lub na południe 1 2
Przez Stracony, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- dorga
- sens życia
- (i 1 więcej)
- 20 odpowiedzi
- 271 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano
@Roma no i objechałaś mierniotę i słusznie nie dość że usnął przy czytaniu wierszy to jeszcze się potknął o swoje nogi skaranie boskie z tym chłopem moim skromnym zdaniem powinnaś zamienić - teraz są wakacje to dużo ich chodzi z głową w chmurach może który się nada. -
Przez Migrena · Opublikowano
@Bożena De-Tre miasto, sen i czerwona wstążka – jakbyś przeszła się po moich myślach. To nie jest tylko wiersz, to miejsce. Chcę tam wrócić. Podoba mi się. -
Przez Migrena · Opublikowano
@Bożena De-Tre ale ja właśnie....nie wiem jak to ująć żeby nie urazić.....ja jestem mężczyzną. Jeżeli to duży kłopot to ja mogę..,.przebierać się chyba tylko. -
Przez FaLcorN · Opublikowano
Wciąż rozwijam życia kliszę. Piję nektar dni skroplonych. W czasie stoję, czasem wiszę, na granicy dni skończonych. Wciąż rozwijam życia kliszę, aby spojrzeć przez nią sercem. Jakiś bukiet chwycić w ręce. Mówić kocham jeszcze więcej. Wciąż rozwijam życia kliszę, tak jak dywan Tobie Boże, abyś błędy mi wybaczył i prowadził tam gdzie możesz. Wciąż rozwijam życia kliszę. Szukam światła i nadziei. Ścieżki prawdy i zieleni, co da iskrę z dwóch płomieni. Wciąż rozwijam życia kliszę i dziękuję Tobie Boże, że mi dałeś błysk i chwilę, abym stworzył wierszu zorzę. -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@RomaIleż tu napięcia,gniewu, miłości, "przekleństw" - to wybuchowa mieszanka ale działa, wiersz charakterny! Świetne zakończenie - wyłamujesz się z konwenansów. :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne