leman

[Gaba_Pisząca]

nad lemanem...krajobraz oswojony

cisza przedzmroku łagodność mgieł śmiechy młodych
nazwy drzew egzotycznych szary seledyn gór skały
nad wodą wielką i czystą nieśmiertelną słowami
gdzie wszystko wciąż się zmienia choć woda wiecznie stoi

ławki chodniki asfalt aleje cięte kwiatami
statki na wodzie hotele w lustrze jeziora odbite
życie wieczoru nagle wywołane światłami
odrzutowce na niebie od których zamek drży skrycie

a przecież było tak cicho za gwarem ludzkich głosów
grom tylko rozbrzmiewał i błysk przepadał w nicość
nie było nic oprócz pisku ptaków krzyczących w oddali

gdy wieszcz chmurnym czołem rozdzierał rozpacz wygnania
i wołał płynę wciąż płynę przez długą przestrzeń wieków
w nieśmiertelność daremną czy jeszcze potrzebną komuś