Nocami wracam do domu

[Antoni Leszczyc]

Jest noc. Ja w takie noce
w milczeniu prę przez miasto.

We flechtach tętni płotom,
skryta przed światem jasność,
a mrok, utkany ciasno,
zalega głównie w bramach.

W ich odrapanych ścianach
i starych jak proch wnętrzach
młodzież, co nie jest złotą,
wycina w tynku serca
i nogi łamie kotom.

Dźwięk tłumiąc, szybkim krokiem
uciekam w światy znane,
by wśród igliwia ulic
odnaleźć własną bramę.

W niej, tam gdzie już nie chodzę,
ktoś widział katarynkę.
Tam moja dzika młodość -
przykryta szarym tynkiem.

[X 2005]

[Tali Maciej]

wiersz wprawiający w melancholie skłaniający do refleksji, miło było spędzić z nim czas

nisko się kłaniam i pzodrawiam

[Antoni Leszczyc]

Dzięki, zachęcam do dalszych komentarzy :)

[Oscar Dziki]

co tu pisać? masz duzy talent do rymowania. to jest pewne. pisze to po raz ostatni. tylko brak Ci treści, jakiegoś ciekawego spojrznia na rzeczywistość. J. Tuwim powiedział kiedyś coś w tym stylu: "ja byłbym poeta jak słowacki, albo mickiewicz, tylko pisać nie mam o czym". może Twój talent nie jest az takiej miary, ale rózwnież u Ciebie dostrzegam braki merytoryki.

Pewne upośledzenie merytoryki dostrzegam nie tylko na polu tematu. Nawet wewnątrz, nie potrafisz wywrócić do góry nogami, drążyć semantyki, o ontologii przedmiotu nie wspominając. to jest kierunek, w którym moim zdaniem winieneś się kształcić. To jest brak do nadrobienia. Brak dopracowania "entliczka pętliczka".
Mam wrażenie, że nasz sytuacje sa całkiem odwrotne:)

[Antoni Leszczyc]

No począku mojej polemiki chciałbym powiedzieć, że się zgadzam :) Generalnie pewnie ciężko o lepszą charakterystykę; szczerze mówiąc nie mam jednak pojęcia, jak można kształcić semantykę i ontologię we własnej poezji. Możliwe, że tu tkwi problemu sedno: to jest mój normalny poziom wrażliwości i nie potrafię sobie nawet wyobrazić tej wywróconej semantyki :) Owszem mam świadomość, że się ślizgam jedynie a powierzchni jakiejś mitycznej Ding an Sich - ale nie mogę powiedzieć, by z tego powodu cierpiał. Pewnie dlatego, że traktuję poezję jako zobowiązujące hobby, równie ważne jak wiersze poważne są dla mnie limeryki, a za moje najbardziej udane wierszydło jesieni i najważniejszą pozycję w bibliografii jesiennej uważam ostatnią porcję moskalików :)
Chyba, żem źle zrozumiał te "wywracania" i nie ma ono nic wspólnego z wrażliwością :)

A co do warsztatu: nie martw się. Ja muszę nadrabiać, a Tobie sam się wyrobi :)

[Antoni Leszczyc]

A Tuwim, to on miał rację: naprawdę nie ma o czym pisać :)

[Luthien_Alcarin]

no to moze mój skromny głos w dyskusji: psiac na siłę o waznych rzeczach, głownie dla treści dla czegoś nie ma sensu: 100 razy lepszy taki delikatny wiersz, któy chociazby czytelnika uwrażliwi niż nadete ololicznosciówki:) (obraz przejaskrawiłam, ale panowie wiedza pewnie o co mi chodzi:))

Pozdrawiam
Agata

[Quimeen]

Jedno zastrzeżenie odnośnie formy; rym ścianach/bramach.

Co do treści, to (dopiero :) ) w trzeciej strofie zaczyna mi się coś nie podobać. A ogólniej zaimek „ich” i groteskowe „łamanie nóg kotom” , szczególnie, że koty mają łapy (czepiam się).

Dalej w czwartej strofie.
O jaki dźwięk ci chodzi?

W piątej strofie nie przekonywujesz mnie tą katarynką i młodością.

Przekonałeś mnie natomiast pierwsza, druga i czwarta strofą.

Ogólnie niezły nastrój i dobrze się czyta :) . Chociaż za pierwszym razem nie wiem czemu łamałem sobie język :) .


Pozdrawiam.