Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

...gdyby wiatr...
potrafił latać
gdyby umiał szeptać
nigdy byście nie zobaczyli jej
bo ona
byłaby jego kochanką
bo...
to on
całe lata
w jej uszach świszczał
to on
wołał błagając
rykliwym głosem
"złap mnie"
a ona
próbowała
resztą sił
jakie posiadała
skupieniem mroku
westchnieniem ciszy
rozkoszą nocy
orgazmem rzeczywistości

jednak
nigdy nie była
ani kochanką
ani miłością
jego
bo on
mamił wszystkie
oplatał poszumem
liści
pragnienia
pożądania
......
a gdy ręce
swoje i cudze
wyciągały
jak żebrak
po
chwilę wytchnienia
ekstazę istnienia
odrobinę ciepła
......
krzyknął znowu
szukaj i posiądź
ale wiedział
że
jeszcze nikt
nigdy
i tak pozostanie...



[sub]Tekst był edytowany przez BeZDoMnA_ŁzA dnia 30-10-2003 00:19.[/sub]

Opublikowano

Ehhh... co by tu napisać, bo wiersz nie podobał mi się :( Jest przegadany, za dużo słów zbędnych, mało metefor, kiedy go czytałem nic nie czułem. Mało mi łza nie spłynęła po oku gdy się zawiodłem na Tobie Bezdomno Łzo :(

Pozdrawiam serdecznie

PS. Pisz więcej, bo wiem, że stać Cię na wiele więcej... ;)

Gość Ewa_Pawłowska
Opublikowano

Moje odczucie... przytłoczenie
wstęp zachęcający...ale w miarę zagłębiania...odechciało się znajdować głębi

pozdrawiam

efa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - To ostatnie dni - popatrzył na kalendarz, skreślając zaległy - ostatni - Piątek i od razu bieżącą Sobotę. Mając świadomość tej prawdy bez zaglądania doń. - Czy przyjedziemy tu, pomyślał o Marcie i sobie. Na pewno tak, ale kiedy?     - To ostatnie dni i ostatni week-end - umysł podsunął mu kolejną myśl. - Marta miała rację mówiąc, że zleci. Zleciało. Chociaż blisko trzydzieści dni wydawało się długim czasem... I takim było. - Pierwszy raz jestem poza Polską tak długo, skonstatował.      - Jeszcze ten wieczór i sześć dni - pomyślał. - Ostatnia Niedziela tutaj, ostatni pełny dzień. W Poniedziałek rano wczesna pobudka i kilkugodzinna droga na lotnisko w Pekinie, aby zdążyć na samolot. Potem lot przez strefy czasowe do Wiednia z międzylądowaniem w Paryżu. Wtorek i Środa tam, żeby trochę odpocząć, zobaczyć  miejscową operę, o której przed laty wspominał azapomniany wielbiciel i znawca muzyki klasycznej, Bogusław Kaczyński. - W Czwartek będę już w Warszawie, Piątek na domowe sprawy. Trochę posprzątać w mieszkaniu po miesięcznej aobecności i spakować rzeczy przed spotkaniem z Martą. Przecież przed nami wspólny tydzień - rozpromienił się. - Dni w jej mieście. Rozmowy. Spacery. Kwiaty i wizyty w  kawiarniach i muzeach. Kto wie, może nawet pierwsza kłótnia? - zastanowił się. - W końcu na pewne sprawy mamy różne poglądy. Ale jedność zdań na siłę jest absolutnie bez sensu. O wiele bardziej istotne są szczerość i autentyczność.     - Rozmowy - podjął wewnętrzny dialog. - O tym, o czym jeszcze nie rozmawialiśmy. O tym, o czym teraz właśnie pora przyszła porozmawiać, kiedy już jesteśmy "My", a nie "Ty i ja".     - Obiecałem ci, Marto - zawrócił myślami do ich ostatniej rozmowy - że zmodyfikuję swoje plany, powzięte długo przed tym, gdy zaproponowałem bycie razem. - Siedziałaś wtedy na kanapie w twoim salonie, pochylona w moją stronę, ja na podłodze przed tobą. Ująłem i trzymałem twoje dłonie, emocje zastygły ci twarz w oczekiwaniu, co powiem. Co zdecyduję. Nigdy wcześniej miałaś ją tak napiętą. Wiem to na pewno...     - Wiem, że czekasz - znów uśmiechnął się do siebie i do swoich myśli. - Zleciało: miałaś rację. To jeszcze tylko kilka dni. Tylko i aż. Pekin, Paryż, Wiedeń, Warszawa. I Gdańsk, gdzie cię spotkałem wskutek zbiegu okoliczności. Gdańsk,w którym wszystko między nami się zaczęło.     - Życie uparcie wiedzie mnie nad morze - pomyślał.       Hua-Hin, 28. Czerwca 2025     
    • Dziwnie.  Mnie zatrzymała rama pośrodku. Pzdr 
    • O, ty dodaj do palindromu mord Nila pod jad, Odyto.  
    • Pięknie.  Daleko.     Pzdr.
    • A Noel; - E, maku korzec? - E, hece z roku kameleona.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...