Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest rzeczą piękną, dać się pięknu porwać,
nie pytając o cenę. Urok rajskich jabłek
tkwi w nas głębiej niż groźba najwyższego gniewu.
Swój lęk zwyciężając namiętną pokusą,
za karę dźwigamy koronę swej wiedzy,
jednakowo uparci, cierpiący, i nadzy.
Czas już na nas Ewo - chodźmy na wygnanie.
To królewska cena. To przywilej grzechu
który nośmy godnie, niczym spadkobiercy
upadłego księstwa co zwało się Rajem.
Nie pragnę powrotu - bo pragnę smak jabłka
opisać jak najwierniej dedykując Bogu.

Opublikowano

rzeczą jest, dać się pięknu porwać,
nie pytając o cenę
urok rajskich jabłek tkwi w nas do gniazda
bardziej niż groźba najwyższego gniewu

swój lęk zwyciężając namiętną pokusą,
za karę dźwigamy koronę swej wiedzy,
jednakowo uparci, cierpiący, i nadzy

czas już na nas Ewo - chodźmy na wygnanie
to nasz przywilej grzechu
który nośmy godnie, niczym spadkobiercy
upadłego księstwa co zwało się Rajem

nie pragnę powrotu - bo pragnę smak jabłka
opisać jak najwierniej dedykując Bogu


Lekko namieszawszy w Twym wierszu - tak właśnie go widzę - a za wizję swą przepraszam z grzeczności bo dla mnie takim on najdogodniejszy :)) Pozdrawiam. Ana.

Opublikowano

Jeśli tyle pracy wkłada się w opracowanie innej formy zapisu wiersza, to chyba powinienem
być zadowolony z inspiracji, której jestem autorem; jednakże te przyzwyczajenia...wybacz.
Dziękuję za wszystkie opinie i pozdrowienia - ślę je zwrotnie życząc inspirujących godzin.
J.S.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Troszkę zbyt patetycznie wyszło.
Za dużo: głebi, gniewu, lęku, grzechu, cierpienia, piękna itp.

To tyle krytyki... no! może jeszcze tylko zwrócę uwagę na poczatek i powtórzenie "piękna". Jeszcze nie wiem, czy prawidłowe, ale zwraca na siebie uwagę bardziej jako powtórzenie niż zagadnienie ;)


Ale pochwalę zakończenie. I treść, która niebanalnie ambitna (brak jej tylko formy, aby ją wyrazić w sposób dobitny i istotny).

Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Panie Piotrze;
po promo: powtórzenie słowa "piękną - piękno" wynika z odmiennej funkcji wyrazowej; raz użyte jest jako przymionik /ocena/, drugi raz jako rzeczownik /obszar rzeczy pięknych/;
secundo: poznawanie nie dzieje się tylko w sferze intelektu. Emocje, zmierzanie się z nimi -
rodzącymi się na drodze poznawania świata, to sfera szczególnej opieki poety;
- i jak zawsze, pozostaję w podziękowaniu /za uważną i poważną lekturę/.Pozdrawiam.J.S.

Opublikowano

no no dla mnie tez calkiem calkiem ;)
ujdzie tresc i przeslanie gdy jeszcze se walne jednego...
nie no ogolem plus . poobserwuje jeszcze to dopowiem co nie co .

a tymczasem pozdrawiam .

  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @MigrenaBardzo dziękuję! Myślę, że "po swojemu" będę lepsza jako człowiek. Dobroć jest pięknem:)
    • Kocham przy Tobie milczeć, tulić się do Ciebie, jakbym nie miał matki Nienawidzę ciebie słyszeć, dotykać cię to kara za odwrócony krzyż Kocham Cię tak mocno, że wsiadłbym z Charonem do łódki, aby przebyć cały Styks, lecz nie odwrócę się   Nienawidzę braku gracji, twej krwi i wersów pełnych łoju do mnie Kocham Twoje rady, głos Twój prowadzi mnie do wyjścia z wykrotu Nienawidzę cię za dyby, które gruchocząc mi kolana, podłączyły thymatron na apetyt życia, opluwając mnie w lochu   Kocham Cię tak, że nieważne jest, czy pachniesz zmierzchem, trawą po ulewie, smogiem czy obłokami z szarego mleka Nienawidzę cię, bo gdy spałem obok ciebie, ukradłaś mą lirę i biografię Orfeusza Kocham Cię tak mocno, jakby wszechświat zmniejszył się do naszych objęć, a czas zdziwił się, że zegar nie tyka, wszyscy byli w pracy, a myśmy wybrali wagary od życia   Zła siostra Miłości w końcu się poddała Biegniemy tą plażą, już się nie chowając Igła magnetyczna odszukała zorzę i dziewiczą dróżkę, życie Nam zwracając, lecz…   czy to wszystko nie było tylko w listach naszych, mirażach o kąpieli w Gangesie młodości i czy zaraz spoceni nie otworzymy spojówek, budząc się przy złej siostrze Miłości?
    • @aniat. Ładnie się to harmonizuje: nastrój – dźwięk – obraz; szkoda, że odpuściłaś w rymy w ostatnich wersach, cztery mogłyby się zgrać.
    • Zrównają cię z ziemią. -No, chłopie, nie mów, że klasyczna? Robić, robić, robić! Wybebeszą z ciebie wszystko co wyższe, wszystko co nie pragmatyczne. Żreć, żreć, żreć! Wykpią słabości, wszystkie twoje samotności. Pieniądz, pieniądz, pieniądz! I będą ciągnąć za kostki w dół, implementować ci pustkę, agitować swe plebejskie nawyki. Umniejszać wszystko, smagać cię codziennie po mózgu parszywymi jęzorami parzącymi jak pokrzywy, okraszając to wszystko żarcikami podszytymi rzadkim kałem i opowieściami o jebaniu, najebaniu się, pojebaniu i dojebaniu sąsiadce i jej córce- i to wszystko wygłoszone z chwałą jakby to była nobilitacja.  I przylega do ciebie ten Nietzscheański wyziew. Jan Pelc wróży ci przyszlość; takie jest życie, słabiaku.  Sygnał, 5 nieodebranych, nie pójdziesz już tam- postanowione. Nie zostaje za wiele: Decasia, Ladoni, Górecki, tory, las, ambient, człowiek słoń i Curtis- a to wszystko ponad dekadę później niż planowałeś.
    • @Gosława Pokochają siebie to i Ciebie polubią -:)Wszak tu poetyckie dusze tu się spotykają …nawet jak rogate-:)Dobrej nocy

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...