Pragmatyzm wiary

[Coolt]

Opłacasz mi się Boże

Kusi bezpieczna przeprawa
wśród cieni Styksu
eden z zakazanymi owocami

Gdzie wytropię taki spokój
jak na zielonych pastwiskach Dobrej Nowiny

Rozszczepione światło
galopuje kolorowo po niebieskiej łące
garniec napełnia się złotym doświadczeniem

Pozwalasz wierzyć że gdy zgasną najbliżsi
na modłę feniksów powstaną z popiołów
i że w którejś wieczności znów podroczymy się o głupstwo

Dziękuję Panie że ten wątpiący dar
może minąć z pobłażaniem terroretyzowanie
i od ziewania słońca po chrapanie księżyca
zmiękcza runo radością

[Roman Bezet]

Witaj Coolcie ;)
czy to moja skleroza, czy jakaś przeróbka?
Jeśli pamiętam, to teraz brzmi lepiej. Choć im bliżej końca, tym... etc. ;)
Od "złotym doświadczeniem". Gdybyś zszedł bardziej do codzienności, ba, nawet mógłbyś potraktować 'Pana' familiarnie, koleżeńsko troszkę. Zamiast "którejś" - dałbym "jakiejś", coś zrób ze "zgasną" - "powstaną" obok siebie.
"może minąć z pobłażaniem terroretyzowanie" - to jest ciężkie (zero obrazu) i prawdę mówiąc nie do końca rozumiem. Początek w swej wieloznaczności bardzo mi się podoba.
pzdr. b
PS. I co poza tym?!!!

[Coolt]

Cześć Bezecie.

Owszem, przeróbka. Na tyle duża, że potraktowałem to jako nowy utwór :)

Przemyślę na pewno Twoje uwagi, chociaż na razie jeszcze nie wiem jak mógłbym je wykorzystać ;)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt