Łzy

[Krzysztof]

Chmury płaczą za oknem
W szaty szare ubrane
I ja w ich łzach przemokłem,
A łzy do bólu mi znane.

Lecą kropla za kroplą,
W ziemię z bólem stukają,
Mokre chodniki mokną,
Z gór strumienie spływają.

Cienie słońce zabrały
I miłość zabił ten mrok,
Chmury gorzko płakały,
A śmierć stawiała swój krok.

Płacze niebo rozdarte,
Ziemia zmęczona aż drży
I nic nie jest już warte,
Gdzie ból, nienawiść i łzy.

[Tali Maciej]

widzę, że skupiłeś się na formie, lecz troszkę zabrakło tu treści, jest szary smutny dzień deszczy pada i tyle, w sumie nawet puenty nie ma, bo porównanie kropel deszczu do łez, jest oczywiście fajną metaforą ale to już się w wierszach pojawio milion razy, nie neguje twojego wiersza, tylko chcę stwierdzić iż nic nowego nie wnosi.
Przy kolejnych takich utworach starałbym się nie poświęcać całego wiersza opisowi pogody tylko spróbować ukryć jakiś dodatkowy wątek, aby czytelnik mógł się jeszcze czegoś doszukać, odnaleźć w utworze jakieś odniesienie do tego co ci w duszy gra

nisko się kłaniam i pozdrawiam

[Krzysztof]

Trochę nie udało się mi rozwinąć tą myśl, którą chciałem. Czegoś zabrakło.