remont...

[Leila]

robię remont
wspomnienia pochowałam
w pudełkach po butach
przemeblowałam myśli
odkurzyłam nadzieję
jeszcze pomaluję na czarno
brokat gwiazd

nie wiem, że potrzebnie
niewierzyć próbuję:

wyszedł z mojego życia
i
nie zamknął drzwi

[winna--czerwień]

B. dobry :D
tylko w ostatniej strofie to "i" takie samotne... ktoś mądry mi kiedyś napisał, że czasem opuszczenie tego spójnika sprawia, że tekst nabiera innego charakteru. myślę, że w tym wypadku też "i" jest zbędne.
spójrz:

wyszedł z mojego życia
nie zamknął drzwi

czyż nie ładniej?

Pozdrawiam gorąco,
Evelina

[Seweryn Muszkowski]

Leilo, nie podoba mi się. Absolutnie.

Stary jak świat motyw z remontem, pointa jakaś taka... szkoda komentować, a forma wiersza jakby psu z pyska wyjęta.

Dosłowność:
"w pudełkach po butach"
dalej już ładniej, metarofycznie, poetycko: odkurzyłam nadzieję, przemeblowałam myśli (jakby myśli, nie obejmowały już nadziei)... ale cholernie analogicznie. Jak w kiepskim teatrze.

Bez odbioru,
seweryn.

[Leila]

Tak szczerze to mi też się nie podoba.
Wiem że motyw remontu jest stary jak świat, ale chciałam odkryć go na nowo. No ale nie wyszło... pozdrawiam

[Seweryn Muszkowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ojej, to już kompletna klapa.
Naprawdę.

Żeby to (Remont) w nowym świetle zaprezentować, to jednak trzeba trochę pogimnastykować się... i to najlepiej nie w pokoju, gdzie leżą sterty osobistych (naczy, wspomnień typu: "rzucił mnie") i popularnych zwrotów... tak uważam. :)

seweryn
[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 23-10-2003 21:45.[/sub]

[Leila]

ależ nikt nikogo nie rzucił :)