Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie potrzebujemy telewizji
by ujrzeć to co daleko ani muzeum
w pobliżu by dostrzec to co blisko. Wtedy
bywaliśmy wielorako konformistyczni już nie
jest ciemno i sucho i deszcz
bywa rączy. I wieś znikła za słońcem gdy miasto
się w nas przebudziło. Z czasem pozbieraliśmy
opowieści ze wszystkich czasów. Wyruszyliśmy tam
pozostał tylko smród pośród gór na morzu i
w niebie wciąż narażeni na absurdalność w potrzasku
niczym niedźwiedź na lodowej krze.

Opublikowano

dla mnie takie wersy bez oddechu są za duszne
gdy dochodzę do połowy zapominam co było na początku
dlatego wolę strofy
ja bym to tak podzielił
poza tym ciekawie

Tomix

nie potrzebujemy telewizji
by ujrzeć co daleko
ani muzeum w pobliżu
by dostrzec to co blisko


bywaliśmy wielorako konformistyczni
już nie jest ciemno i sucho
wieś znikła za słońcem
gdy miastosię w nas przebudziło


opowieści ze wszystkich czasów
wyruszyliśmy tam
tylko smród
między górami na morzu


w niebie wciąż narażeni na absurdalność w potrzasku

wybacz taką drastyczną zmianę ;)

pozdrawiam TomaszEK

Opublikowano

Niezły materiał na jeszcze nieźlejszy wiersz.

Wymaga obróbek, np. 'i' źle wygląda na końcu wersu, 'niczym' można zastąpić zwyczajnym 'jak'. I może pomyślałbym trochę nad ulepszeniem wersyfikacji (patrz: Tomix). Ale jest całkiem-całkiem. Pozdrawiam. // 51

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Do bzu w ogrodzie róża trzpiotka puszcza zalotnie perskie oczka.   Stateczny bez nasrożył kiście i mruknął - nie kuś tak ogniście. Ja jestem stary- spójrz -przekwitam. W gałęziach coś mi ciągle strzyka, a w liściach jakieś skurcze łapią. Werwy brakuje nawet kwiatom - - zapach uleciał, barwy zbladły, byle wiatr zrywa ze mnie płatki; a tobie - nie wiem, co się marzy. Może luksusy Abu Dhabi, podróże, flirty i bankiety, lecz to nie ze mną już - niestety.   Róża przyznaje - święta racja! Ja sobie roję o wakacjach, o nowych strojach, lansie w necie, tutaj zaś istna nędza przecież.   Uschnąć z tęsknoty - brzmi banalnie, singielką również nie zostanę. W czerwonych tiulach i szyfonach wnet zaplanuję nowy romans, obmyślę sprytny skok na kasę i się zakocham - - w złotokapie!       Sztambuchodonozor, maj 2025
    • Wyzwolenie z toksycznej relacji?  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wrócisz do korzeni samej siebie?
    • Bardzo rozpoznawalne, jako stylizacja na romantyczną balladę, słychać echo mickiewiczowskich świtezianek. W tym gatunku literackim (wywodzącym się z ludowych śpiewanek) bardzo ważny jest rytm, który w tym wierszu stanowczo należy dopracować. Obrazowanie, powiedziałbym, poprawne, utrzymane w określonej konwencji i posłusznie nie wyłamujące się z niej.
    • Miłość bliźniego:   Kiedy wydaje się, że wszystko się skończyło, wtedy dopiero wszystko się zaczyna. Kocha się nie za cokolwiek, ale pomimo wszystko kocha się za nic. - J.Twardowski
    • Szczęśliwi i wolni. Czy to ci, co skręcili na lewo?   Coś/ktoś mi tu w polityczne dzwony bije. Dość ostrożnie, to fakt, ale nie da się ukryć. To mogłoby być nawet całkiem udane pokazanie przekrzykujących się fanatyzmów rozmaitej proweniencji, ale przytyk do prawicowców odbiera wierszowi rzetelność.   A wolność to prawo do świadomego i dobrowolnego wyboru ograniczeń, z pozbawionym strachu wkalkulowaniem konsekwencji.   To ja wolę posłuchać mistrza:      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...