Zbyt piękne

[Leszek]

Bez wstydliwości, z kolczykiem błyszczącym,
w poodsłanianym, w przykrótkiej bluzeczce,
liźniętym słońcem, odkrytym niechcący,
brzuszku podniecie, myśli moich dziegciem,
młode dziewczyny jak zwiewne motyle,
zafrapowują mnie najnowszym stylem.

Barwny tatuaż, z paseczkami stringów,
jak ogon pawia obnoszony dumnie,
słodkie rozkosze, w ruchliwości swingu,
w emanowanej kobiecości jurnej,
ściągają oczu niekłamany zachwyt,
dociera do nich nimb postaci jasny.

A mi się marzą kokardki we włosach,
i pod spojrzeniem ślad pąsowej róży.
Nie na koturnach, lecz zupełnie bosa,
która mi szczęścia nie potrafi zburzyć,
prosta dziewczyna, we mnie zakochana,
którą wysławię w lirycznych peanach.

[stanislawa zak]

Leszku, lubię twoje wiersze ale ten jest taki napatosowany nimbem -pozdrawiam

[Leszek]

Stanisławo i SAO dziękuję, wiem że wiersz jest nie taki jak w zamierzeniach, stąd poszedł do warsztatów. Spróbuję coś z nim zrobić, jeśli się da. Pozdrawiam Leszek