alabastron na wonności wschodu

[Anna Kowalczyk]

pośpiech nie ogarnął turbulencji rodzimych
naonczas odważniki sturlały się po licach
w zamyśleniu dopiłam zimną kawę
kursywą dymu modelując
dowidzenia

na pozór łatwo wzeszło na parapety
nawet nieratalnie bym rzekła
predestynacja wzmogła powinność
niczym alonżka zasklepiona na słowie
pozawczorajszym

następnie uchwaliłabym podniebne wariacje
wcierając wanilinę w nadgarstki
w gromnasób odśpiewane tableau
nasamprzód szśćdziesiątosiem
wiekopomnie

w kolei krótkości naszywszy poranek
mnogoręcznie zcałowałam banderię
na oku chwili swoiście i niepowtarzalnie
wypłodzony uśmiech Giocondy
zaiste

tydzień mam w dłoni

[Ona_Kot]

nie dziwi mnie brak komentarzy
ja, na przykład, nie rozumiem całej masy słów użytych w wierszu
--> tak, jakby nie miały "ludzkich" odpowiedników ;]

mówiąc innymi słowami:
poziom formalny przekazu nie równa się poziomowi merytorycznemu
nie dorównuje także poziomowi mojej znajomości
"trudnych" wyrazów ;]

krótko:
wiersz nie trafia do odbiorców
z winy autora, gdyż odbiorców pomylił ;]

pozdrawiam