Z przeciwległego okna

[Tomasz Pietrzak]

Czarny domek z drewna, mężczyzna nad jeziorem szuka ojca
w odbiciu nieba. Siada na ławce i prosi o wiersz Sylvi Plath.
Wędkarze nawijają larwy much na haczyki, zarzucają wędki.
Dzień dobry -
długo mi zajęła przeprawa przez wodę,
skurczył się wszechświat do drzwi. Między niewysokim progiem
trzepoczą ręce na powitanie. Teraz dom jest zamknięty;
chciałbym z tobą porozmawiać o zachodnim Londynie. Herbata,
dwudziesta druga, ciastka Leibniz zjadają się na talerzu.
Wędkarze wracają z krzesełkami, za nimi wiatr przewraca
nieznośną obecność lata, niebo ma spojrzenie tych co odeszli.
Zamykamy pokój.
Śniąc wysyłamy listy i zegar pod powiekami
roztapia błękit świtu; rybacy siedzą nad stawem jak co dzień,
mężczyzna wrócił nad wodę, dziś na pewno to zrobi. Na jeziorze
dryfuje pusta łódka, nadyma się jej żagiel,
kostka cukru w kawie.
Spójrz teraz,
kiedy otwierasz oczy; masz szeroko otwarte okno.
Wszystko umyka chyłkiem.

[Tomasz_Biela]

więcej szczegółów i na prozę
a teraz to jest jak artykuł
oczywiście dla mnie
a czy się podoba(ten artykuł)
powiedzmy że zaciekawia ale w prozie widziałbym tą historię w rozszerzeniu
znacznym
bo to nie jest pisane typowo wierszem i jeśli chodzi o budowę
i o wplatanie treści która tutaj się odsłania
jeśli miało tak być ok.

Pozdrawiam TomaszEK

[Tomasz Pietrzak]

zgadzam się z tobą, ten wiersz w zamierzeniu, miał być lekko prozatorski, nawet jak sprawozdanie, zbiór luźnych spostrzeżeń, ułożonych w jedną całość:)

dziękuję za komentarz. pozdr.
Tomek

[Letnia sukienka]

Piękna puenta, która tak naprawdę jest bardzo aktualna i prawdziwa w dzisiejszym świecie.
A wiersz jak zwykle świetny pod każdym względem.
Już teraz napewno wiem, że Tomasz Pietrzak to mój ulubiony poeta - powoli wpisujący się w grono tych z najwyższych półek typu Sylvia Plath.
Pozdrawiam gorąco i wciąż z niecierpliwością czekam na wydrukowany tomik, który bez problemu kupię w księgarni.
Mocno życzę sukcesu i trzymam za to kciuki.
L.