Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zmieniona powtarzalność

ewan_mcteagle
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

ewan_mcteagle

ewan_mcteagle

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Odkryłem pewne wyczekiwanie dnia w ciszy
dokoła. Most spoczywa nieważko we mgle a my
nie mamy już pieniędzy prócz deszczu. Milczysz o mnie.
Błądzę w labiryncie napiętym serpentynami pełen obaw
że jesteś sucha każdą nitką swej kamienicy obgryzionej
od pasa w dół. Idąc do ciebie pocieszam się ekstatyczną
chropowatością klamki i wspaniałym metalicznym
zapachem jaki odciśnie na mej dłoni. Zakładając
że ta ulica i kilka wcześniejszych naprawdę się wydarzyło.
Z samego rana wyjmę tę myśl z kontekstu i położę obok
by nigdy nie dorosła razem z nami. Są chwile niczym wiersz
zbyt osobisty by jeszcze wzruszyć. Schodzisz
po smutnych schodach. Zaprzęgam żółwia do karawanu.
W blasku księżyca miłość wymyka się z domu
pobiegać wśród grobów. Tam znają to z autopsji
jak popielniczka niedopaloną metaforę.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Ona_Kot

Ona_Kot

Opublikowano
Opublikowano

ostrzegam, że nie jest to jeszcze doskonałe ;]
ale kiedyś (chyba) będzie

oto:


Zmieniona powtarzalność


Odkryłem pewne wyczekiwanie
dokoła. Most spoczywa nieważko
we mgle, a my nie mamy już pieniędzy
prócz deszczu. Milczysz o mnie.
Błądzę w labiryncie pełen obaw że jesteś
sucha każdą nitką.

Idąc do ciebie pocieszam się
chropowatością klamki i metalicznym zapachem
jaki odciśnie na mojej dłoni. Zakładając
że ta ulica i kilka wcześniejszych
naprawdę się wydarzyło.

Z samego rana wyjmę tę myśl z kontekstu
i położę obok
by nigdy nie dorosła razem z nami.

Są chwile niczym wiersz zbyt osobisty
by jeszcze wzruszyć. Schodzisz
po smutnych schodach
pobiegać wśród grobów.

Tam znają to z autopsji.
***
i przyznaję się --> w niektórych miejscach pozmieniałam lekko sens
ale chyba nie AŻ TAK bardzo ;]?

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Natuskaa
      (serniczek... )

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Wydłubane z dna ciasta - rodzynki, jednym pasują aż nadto, innym zupełnie nie odpowiadają w sernikowym wypieku. A ty, co wolisz? Jednolitą masę, nudną być może, ale stałą, bez niespodzianek - cichą przystań dla podniebienia. A może chcesz być zaskakiwany? Rozgryzać serniczek ostrożnie, spodziewając się niespodziewanego. Ta pojawiająca się niepewność, często bowiem ma ogonek, rodzynkową pępowinę, która gdzieś, kiedyś powstała dla zaspokojenia twojej aktualnej potrzeby.   Grupowa konsumpcja „prowadzona” - jest skuteczna, jeśli ufasz produktom, ale przede wszystkim osobie, która przygotowuje i podaje poczęstunek. Przyzwalasz, żeby żołądek duszy korzystał z uczty, dając i biorąc jednocześnie, i nie przeszkadza ci, że ktoś z grupy, jakiś przypadkowy ktoś obok, jest daleki od współpracy, że znudzonym oddechem błądzi po kątach sali, kiedy ty delektujesz się rodzynkami. Być może podgląda, jak inni przyjmują to, co do nich przychodzi... albo ma zgoła inny typ głodu. Wyczekiwaniem i książkowymi przepisami nadmiernie obciąża jednak ciało, wyginając je w deskę do prasowania lub w zwątpieniu ustawia umysł w pozycji ironiczno-ciekawskiej. Nie przygotował się na rodzynki? Być może. Jednak samo ciasto z jakiegoś powodu lubi.   A przecież można w ustach obracać bakaliami, i tyle przyjemności odnajdować w tych kształtach wypalonych słońcem. Ściśniętych, dla niepoznaki postarzanych, żeby je z warstw rozbierać zmysłem smaku, obrazem podpierać... Kto by pomyślał, że to możliwe, że „prowadzenie” jest potrzebne, że daje tą pewność, przychodzącą w sytość, a sklasyfikowaną na dnie serniczka...? Jeszcze przez pewien czas zostaje się z tym lukrem który przechodzi z wierzchu. On jest bardzo reprezentatywny, można sobie go układać powoli (gdy nikt nie patrzy) lub szybko (gdy chce się zachować jakiś fason wśród ludzi) na osi doznań, mając policzki klejące i dłonie i wspomnienie posklejane z serniczkową chwilą.
    • Starzec
      Układ nieoczywisty

      Przez Starzec · Opublikowano

      konfigurację zamówiłem problemy z lapkiem rzeczywiste lecz pomyliłem telefony okoliczności nieoczywiste
    • kollektiv
      morze, poezja, nigdy

      Przez kollektiv · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      jogurt
    • Starzec
      ten młody chłopak

      Przez Starzec · Opublikowano

      @iwonaroma może ta mądrość i ten spokój? :) Pozdrawiam:)
    • kollektiv
      Serce

      Przez kollektiv · Opublikowano

      @Radosław trzeba ciągle próbować, jak Starship

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...