Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Losie mój... Przewoźniku


Miłosz

Rekomendowane odpowiedzi

Losie mój.... Przewoźniku
Przewieź mnie przez rzekę życia.
Skoro już wsiadłem do łodzi
Wzburzonych fal się nie zlęknę,
Ni głębokiej wody toni,
Oddaję się w twoje wprawne ręce
Co wiosło wbijając w głębię,
Na drugi brzeg mnie dowiodą...
I myśli nie zapisanych marny koniec
I słów, których nie powiedziałem.
Wciąż tyle dzieje się wokół.
Rzeka wydarzeń mknie, zmywając każdą tamę
W wezbranych jej odmętach nie jedna dusza ginie,
Choć pewni byli swojej łódki, wiarę i siłę potracili.
Zbyt dużo myśli i słów... Choć by i złote były
Tylko balastem czasem są,
Który to właśnie wciąga na dno.
Daj się ponieść rzece...
Cóż znaczą ulotne myśli i milczenie,
Gdy trzeba coś powiedzieć...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




słabiutkie to; archaizacja denerwuje (przynajmniej mnie); w dwóch piewrszych wersach masz powtórzenie - którego można uniknąć - wystarczy np. zmienić tytuł na "przewoźniku" i wykasować to słowo z wiersza;
w niektórych miejscach pogubiłeś, moim zdaniem, sens zakopując się w stylizacji (np."Ni głębokiej wody toni," --> nie lepiej toni wodnej); stosujesz sporo inwersji, nieuzasadnionej itd;

ogólnie jestem na nie- od formy po treść wiersz mi sie nie podoba; uważam, że jest bardzo słaby

pozdrawiam serdecznie
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @agfka Wszędzie można popełnić błąd. Choć nie lubię tego porzekadła, napiszę, że jednak jesteśmy tylko ludźmi. Myślę, że grunt to nie pozwolić obcym zapisać sobie większości stron w księdze.    Notatki to taka część, gdzie można tak naprawdę być sobą.
    • Własne notatki też niekiedy mogą zadziwić. I trudno przyznać się wtedy do ich autorstwa ;-) Zwykle, gdy prowadzimy z kimś szczerą rozmowę, utrafiamy w sedno. Tak i cudze notatki mają bliższe nam oblicze. :-)  
    • Śmiech ciszy, kiedy wszystko umiera Cyfrowa sepia fotografii na rozdygotanym stole ''Musimy to sobie odebrać,'' musimy się przewinąć Na taśmie i przez tłumy ...   Ciemnia. Stracone rozumy.   Przez "nie chcę" i "ja wolę"      Kocioł gwiaździstej melasy: 'jutro' wymieszane z 'wczoraj' Czyli dokładnie 'teraz': gorzkie i  bez okrasy ... Przełknąć jest chyba łatwiej toporne historią wieki ... Czy my w ogóle jesteśmy?! I znowu przerywa mi Bóg.  Znów ten minister bez teki ...    
    • Ludzie migoczą jak horyzonty.  Nie potrzeba egzotycznych kurortów i parków rozrywki, by przeżyć chwilę ...    "Nie" do zapomnienia.  Ta nie-ludzka partykuła, ten kalejdoskop, epopeja, wodospad, plejada, układanka, wir i krater ... Wystarczy tylko uważnie patrzeć.  Patrzeć - ze zrozumieniem, które wcale nie musi być empatią.  Wystarczy tylko nie bać się zapachów palt przesiąkniętych kulkami na mole, tatuaży krętą czcionką opisujących proste życia, czy skórzanych toreb wypchanych po brzegi kajdankami papierowych dokumentów ...  Stop. Nie mieszaj się do tego. Tylko przyjmij do wiadomości, że nie jesteś tu sam. Że wszystko polega na dzieleniu się i ustępowaniu, ostrzeganiu i przestrzeganiu, rozpychaniu się i 'podkulaniu ogona.'   Możesz też mieć pieniądze. Przy tzw. odrobinie szczęścia. Dziwne, że jak świat światem jeszcze nikt nie obmyślił systemu, żeby je dodrukowywać, gdy tylko komuś zabraknie. Zielony ład.    Życie to podróż przez przydrożne stacje benzynowe. Pieszym nie przysługują zniżki. Myślę także i o miastach, w których podstawowym niedoborem jest ludzkość. Białe sypialnie i możliwość spowiedzi przez infolinię.   Cietrzewie. Świat należy do siwiejących Piotrusiów Panów, do Molierów z korporacji, a nie do nocy nieprzespanych ze szczęścia.    Całe życie muszę brać tabletki nasenne, całe życie odkładam do krówki-skarbonki.  Być może wszyscy rodzimy się z chromosomem rozsądku A później wybieramy: wykładzina albo klif. Jakieś dodatki? Skrzypiące lite drewno - wyciosane w Krzyż.   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Chciałam i pokazać i jednocześnie zagubić to miejsce, trochę przekręciłam jego nazwę w wierszu :-) Tak, to na Jurze, ciekawie zobaczyć takie ostańce skalne płynąc kajakiem, z samego dołu wznoszą się bardziej okazale. To ten charakterystyczny właśnie element. Dziękuję pięknie :-)   Dziękuję :-) Polskie rzeki są przepiękne  i kruche, bo życie w nich zależy od tego, czy pozwalamy im być czystymi.   To takie dni niepodobne do innych :-)   Dziękuję :-)   A tam ładnie, ahoj przygodo ;-)) Pozdrawiam :-)     Dziękuję i pozdrawiam @Moondog :-)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...