Chwile

[Krzysztof Butkiewicz]

Osnuty
myślą wypełniony
pożądaniem nieograniczonym
dłońmi męki
kształtowany
kłuty

Wilgotny
wędruje samotnie
o dreszcze przyprawia
przeciw niemu
zmysł
wywrotny

Zmienię
wobec podmuchu
w arkadię podróży
w krzyku burzy
w puchu
z uniesieniem

Wolny
łukiem zwieńczony
jadwabiu dotyku spragniony
nim zauroczony
zapachem
wieczornym

Wyniosły
drgnieniem nerwu
w rytm ostatniego pląsu
żarem wyrwany
jękiem
rozkosznym
[sub]Tekst był edytowany przez Krzysztof Butkiewicz dnia 16-10-2003 22:38.[/sub]

[Piotr Sanocki]

Jestem pierwszy... ;)
Bardzo ładny wiersz. Wyczuwam w nim pełno zmysłów, zmetaforyzowanych starannie dobranymi słowami. Naprawdę piękny. Dodaję do ulubionych :)

Pozdrawiam serdecznie

[Krzysztof Butkiewicz]

a dziekuje Piotre za słowa unania... ten wiersz moim zdaniem powinien działać na wyobraźnię, bo jednak raczej trudno jest się domyślić co dokładnie miałem na myśli pisąc to nie znając mnie... ale mam nadzieję, że odebrałeś go przede wsystkim przyjemnie i może udało Ci się dokładnie rozszyfrowac ukryte w nim odczucia...
Pozdrawiam

[Sareimheinn Nevarfreyties]

!!!ależ ten wiersz jest podniecający!!!
dotyki jedwabiu, wieczorne zapachy, drgania, żar i ten kończący(!) jęk rozkoszny...!!! mniaaam.
w samym takim wierszu można się zakochać, co też publicznie czynię i zabieram do wybitnie ulubionych.

pozdrawiam gorąco
Sare.N.

[Dorma]

Nie wiem jak to powiedziec wiec pisze wprost..wiersz dobry, ale troche nie w moim guscie

[Krzysztof Butkiewicz]

Sareinheimm > wielkie dzieki za słowa uznania... niespodziewałem się :)

Dorma > spodziewałem się takiej reakcji... przyzwyczaiłaś się do wierszy rymowanych, prawda? :) ... niedługo będzie coś "speszial for ju" :)