Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

abuse me more

ash

Przez ash
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • grzegorz-kot67@o2.pl
      ?

      Przez [email protected] · Opublikowano

      @jan_komułzykant Brawo Janku... cały TY!   Miłego dnia.
    • Łucja Maksymilian
      Ostatni sen w Auschwitz

      Przez Łucja Maksymilian · Opublikowano

      @Adaś Marek @Jacek_Suchowicz @hauser dziękuję za komentarze. Są dla mnie pomocne przy dalszym rozwoju i patrzeniu na swoje małe dzieła sztuki z innej, być może czasem bardziej przychylnej, perspektywy.   Pozdrawiam ciepło

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Konrad Koper
      Zdarzenie

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Grałem spokojnie w szachy. Nagle odczułem : drżenie powietrza i ciepło w dłoniach.  
    • Jacek_Suchowicz
      dla kogo wiersz

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      Skromna żona poety, w naiwnej niewiedzy, sweterek śliczny dzierga swemu mężusiowi. Oczka płyną po drutach, nie wchodzą sąsiedzi, dziś pan mąż posiadł wenę, więc niech sobie tworzy. Wzrok na niego kieruje, od czasu do czasu, czy aby z nim dobrze i czy nie zachorzał. Bo on jest jakiś dziwny, oczy pełne blasku, rozpromienione lico - duszę trawi pożar. Myśli, że wieszcz przeżywa, dla niej przecież pisze, dozgonne swe uczucia, przemienia w wyrazy. Więc bardzo się postara, by sweterek wyszedł; zrobi z przodu warkocze - będzie mu do twarzy. Północ dawno minęła, kończą już oboje. Ona zszywa sweterek, i rękawy składa. On dobrał metafory, dał się wenie ponieść, Ostatnią strofę kończąc, sens chce dziełu nadać. "Przymierz moje kochanie ten piękny sweterek Może na mnie wylejesz swych uczuć strumienie?" A tu ranią z ust słowa, aż do bólu szczere:  "Wybacz, nie mam ochoty, rozbierałem wenę." Przemiłe żony wieszczów: wy miejcie baczenie. Gdy wasz chłop wiersze pisze, wzdychając zbyt mocno, czy aby z jakąś weną przeżywa spełnienie, aż wam do końca życia - zostanie samotność.
    • hauser
      Ostatni sen w Auschwitz

      Przez hauser · Opublikowano

      Podoba mi się Twoja zmiana perspektywy: osobiście bardzo lubię pisac czasem coś patrząc 'cudzymi oczami'. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...