Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cieszę się, Sukienko, że Ci się podoba. Quimeen - forma przyznaję dziwna. To, że oryginalne, też przyznaję ;)

Kasiu - przyznaję, że tytuł wymyśliłem dopiero po przeczytaniu utworu Everygrey... hm nie wiem czy to jest śmieszne, bo w zamyśle miał to być dość smutny i tragiczny wiersz. Ale cóż - jak go odbierzecie, to tak go odbierzecie (odkrywcze)

dzięki za odwiedziny i komentarze.

Opublikowano

A ja spróbuję się skupić na poetyckości tego tekstu. Zaraz, na czym...?
No właśnie. Pomysł jakiś jest, przesłanie prościutkie, ale czy to ma jakąś wartość literacką?
Potraktuję to jako pewien eksperyment - Arku, powróć lepiej do słów, a nie zajmuj się liczbami... :) Liczby są dla ekonomistów. :P
Pozdrawiam. :)

Opublikowano

Ojj, moi drodzy konserwatyści, nie zamykajcie mnie w ramach słów...

Beato - napisałaś tik tak i nawet nie wiesz, że przypomniałaś mi o wierszu, który miałem napisać, a zapomniałem :) dzieki, buziaki

KwadRaT - hm wartość literacką ma Pan Tadeusz, u mnie jest: obserwacja -> pomysł -> przesłanie...

Stasiu - masz rację, co do anoreksji... co do mojego słowotwórstwa to przeżywam jakiś kryzys (można to tak nazwać chyba). Wszystkie moje pomysły nowe są stwierdzam otwarcie - chore i dziwne. Tak bardzo, że zupełnie nie pasują na forum... Ten wiersz to jeden z moich "łagodniejszych" pomysłów. Może umieszczę jakiś jeszcze bardziej chory. Jedyny problem (ale taki półżartem ;) to moja reputacja, kogoś kto jednak jest słowotwórczy, a nie wykorzystuje forum do swoich wypaczonych pomysłów.

pozdrawiam i dziękuje za wizytę

Opublikowano

dużo słów już padło, pewnie się powtórzę...no ale... forma mi nie przeszkadza, pomysł i przesłanie jest i za to duży plus, ja nie odebrałam wiersza "na wesoło" jakoś dostrzegłam ten tragizm i smutek, ale jakby dodac te tik taki to wtedy byłoby smiesznie :) ale mnie się podoba i nie daj się zamknąć tylko w słowach, wszystkiego trzeba spróbowac :) pozdrawiam serdecznie, uścicki :)

Opublikowano

juz wiele slow tu zostalo powiedziane . No coz ;) chyba sie przylacze :P pomysl orginalny . nie ma co . inny niz wszystkie . przeslanie bylo owszem ;) no i za to plus . lecz teraz szczerosc wyplynie z mej strony - wole Ciebie w wersji slownej niz jak tu ktos juz powiedzial z liczbami itd :P ... pozdrawiam i zycze powrotu do zdrowia a formie poezji :P

Opublikowano
Stasiu, trochę pofantazjować można ;)... Perło - cieszę się, że dostrzegłaś tragizm. I cieszę się, że uważasz iż wszystkiego trzeba spróbować... wiesz mi od dawna chodzą pomysły po głowie na jakąś rewolucję w poezji, ale tutaj na forum nie można wiele. Kasiu - mam szczerą nadzieję, że szybko wrócę do zdrowia.
Opublikowano

pomysł i oryginalnalność - świetnie :-) treść także jakże iststona; co do samej formy, to jakoś nie do końca do mnie trafia, choć rozumiem (więc może trafia to nie najlepsze określenie...);

tak czy inaczej na małego plusa


pozdrawiam Cię serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A mera harem? Ot, Amora aromat to.
    • „Obłoki dostały burzowe pióropusze.” W życiu muszę…      
    • Tylu pyta, a przecież jest o co. Tylu nie odpowiada, a przecież próbuje i to zupełnie nieudolnie. Krążymy więc jak ufo wśród wielu pytań, na które nie ma odpowiedzi. Nobody knows that!! Odpowiedzi proszę nie mylić z opowieścią, bo każdy tutaj opowiada. Niektórzy nawet robią to całkiem przekonująco, co również i ponadto nieco komplikuje nasze sprawy. Mawiają, że ogólnie nie jest łatwo i najprawdopodobniej mają rację.   Warszawa – Stegny, 05.08.2025r.
    • Skąd mogłeś wiedzieć, że to będzie ostatni raz? Ostatnia prośba, ostatni dotyk. Byłeś pewny, że masz czas – przecież zawsze jest jutro. Zawsze jeszcze można wrócić, dokończyć rozmowę, naprawić milczenie. Tak myślałeś. Za bardzo patrzyłeś w to, co przed tobą, żeby zobaczyć to, co już miało odejść. Trzęsącą się ręką dotknęła Twojego policzka. – Usiądź ze mną chwileczkę powiedziała cicho. – Nie teraz. Jak wrócę. Spieszę się bardzo – odpowiedziałeś. Pocałowałeś ją szybko w czoło i wyszedłeś. Jeszcze przez chwilę stałeś w korytarzu, z dłonią na klamce, jakby coś cię tam trzymało. Może jej spojrzenie. Może cień słów, których już nie zdążyła wypowiedzieć. Gdybyś tylko wiedział… Przecież to nie było takie pilne! Czujesz jeszcze jej ciepłą dłoń na swojej twarzy. Wtedy nie zawróciłeś. Dziś zrobiłbyś to bez wahania. Ale dziś – już jej nie usłyszysz. W pokoju pusto, choć wszystko jest. Szal zawieszony na oparciu fotela. Książka otwarta na stronie, której już nie przeczyta. Filiżanka z herbatą, której łyk był ostatnim. Jak kruche są te chwile, których się nie zauważa – dopóki nie odejdą razem z człowiekiem. Klękasz przy jej łóżku, tak jak wtedy, gdy byłeś mały i udawałeś, że niczego się nie boisz. Dłoń, którą trzymasz w myślach, już zgasła. Ale pamięć o niej palić się będzie długo. – Przepraszam, mamo – wyszeptałeś. – Spóźniłem się. Chciałbyś wierzyć, że gdzieś tam to usłyszy. Może tam, gdzie teraz jest, nie ma już pośpiechu. Nie ma „później” ani „za chwilę”. Jest tylko spokój, który niczego już nie potrzebuje. I może właśnie tam, w tej ciszy, słowa Twoje naprawdę do niej dotarły. Bo miłość – nawet ta spóźniona – znajduje drogę. A serce matki, choć ucichło, pamięta wszystko.
    • @piateprzezdziesiate

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @viola arvensis Lepiej niech beda niewidocznymi :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...