Przedświt, kubek kawy, odpowiedź

[Tomasz Pietrzak]

Ależ widzę dokładnie,
5.11 na dziesiątej alei:
pożółkłe drzewo wiązu,
niebo ubrane w piżamę
parzy kawę wschodu.
Pani Wychylona z okna
rozmawia z Panem Mąż Milly.
Nie słyszę ich, ale widzę,
jak usta składają słowa.

Kroję chleb na równe plastry
z wdzięcznością smarując masłem
- zagryzam.
Zza okna wychyla się świt
bardzo stary – czteromiliardowy,
przeszywając firanę wiatrem -
jeszcze czuć chłód
i wilgoć nazywa się rosą?

Na górze zaskrzypiała
orzechowa podłoga,
ktoś zbudził się i przysiadł obok
- podałem mu kubek kawy,
czując, że coś się właśnie skończyło.
Coś się jeszcze nie zaczęło
- poczuliśmy to razem,
spytałem po raz kolejny;
- na pewno?
- tak – odpowiedział.
5.26.

[Czarna Perła]

tajemnicza koncówka i ogólnie się podoba, fajny stworzony obraz, pokusze się o dodanie do ulubionych.pozdr. :)