Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

znajdźmy swoich odbiorców.
nieartykułować przekazu skrojonego
tak do palce. w fazie analnej
całkowicie demobilny;

uchylając kolejne propozycje
odklejoną od drzwi

tych po prawej nie kocham
tych po prawej nienawidzę
prawie prawie loff loff
od lewej

odzież się raz jeszcze w energie pomieszczenia
gustowną kulturą a diamenty wypłyną na cene
i mam to w sumie w dupie

Opublikowano

Nie chce zebys uznal ze sie mszcze, albo ze jestem zlosliwy, ale az za bardzo widziana jest ispiracja piosenką Kultu, co psuje i rozwala mi przesłanie i klimat wiersza. Wydaje sie to nieautentyczne. Chodzi tez o refren:
"prawie prawie loff loff
od lewej"
Wiersz jest jakby skondensowaną wersja piosenki. Ale moze jest rozwinięciem? Poza tym nie przejmuj się tym co piszę bo się na poezji nie znam : )
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie uważam zebys się mścił, za to uważam ze sie mylisz :) piosenka a ten tekst to ogień a woda, i sens tez jest zupełnie inny. a tekst jest raczej rozwinięciem 'lewe lewe loff loff' które tez tu kiedyś napisałem.

to że widziana jest inspiracja piosenka Kultu, jest raczej normalne i nie chciałem od tego uciekac. ale użyłem chyba słów, a nie ich sensu.

pozdrawiam
ný byrjun

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Stworzyłeś znowu coś niezwykłego – tekst, który oddycha melancholią, ale nie jest przytłaczający. Przeciwnie – ma w sobie dziwną, gorzką mądrość. Pewne obrazy bardzo mnie poruszyły: "Liście spadają nie dlatego, że wiatr, ale że już nie mają komu świecić" – to zdanie ma w sobie taką delikatną prawdę o tym, jak wiele rzeczy kończy się nie przez zewnętrzną siłę, ale przez wewnętrzne wyczerpanie sensu, "Ziemia oddycha przez wosk" – metafora cmentarza jako żywego organizmu pamięci jest przepiękna i niepokojąca zarazem. A to zakończenie – "wszystko, co kochamy, musi najpierw zardzewieć w świetle, żeby błyszczeć w pamięci" – to jest sedno jesieni jako stanu duszy, nie tylko pory roku. Gęstość metafor tworzy atmosferę przesycenia, jakby jesień faktycznie była zbyt bogata w znaczenia. To piękny wiersz!  
    • @Wiesław J.K.Bardzo dziękuję! 
    • @Migrena

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ciekawa jestem, jak byś w tańcu poradził sobie z różą? :)))) Pozdrawiam. 
    • @Wiesław J.K. Wedle mitologii lovecraftowskiej ghoule żyją w podziemiach cmentarzy na granicy naszego świata a krainy snu Sola-Nyl. Są dawnymi ludźmi, którzy na własne życzenie pragnęli stać się ghoulami by zyskać nieśmiertelność.  Żywią się ciałami z cmentarzy ale czasami gdy są mocno wygłodniałe nie pogardzą też świeżą zdobyczą. Nie naruszają jednak zbyt często granicy naszego świata. A do krainy snów nie mogą wejść ze względu na to że są nieczyste i przebiegłe. Są bardzo inteligentne i przebiegłe. Kolekcjonują ludzkie kości i czaszki by wykorzystywać je do magicznych i nekromanckich rytuałów. Czcą świętą Yibb-Tsll - przedwieczną boginię mądrości i Mordiggiana czyli śmierć.  Dusze ludzi odchodzą na wieczność do Krainy Snu.  Do białego miasta portowego cudownego Celephais gdzie żyją po wieczność w dostatku i szczęściu i nie muszą już dbać o cokolwiek.
    • @Annna2 Tak, pamiętam Jerzego Stuhra i piosenkę. Dawne dobre czasy!  A pewnie, ja czasami też sobie śpiewam hahaha
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...