Zgłoś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Biorąc pod uwagę treść wiersza, ja bym nie powiedziała, że podmiot liryczny czuje się fajnie.  

Fajnie tak trzymać za rękę i cały czas być z kimś:) @Tymek Haczka Tytuś bardzo ladne:)

@Leszczym co bym miała wybrać: łososia czy kurczaka, wybrałabym łososia:) 

@huzarc i właśnie o tym wspomniałem że miałem hejt pod wierszami i je usuwałem a teraz piszę miałko i nikt się nie czepia a ja uwielbiam twoje klimaty pisz ja na pewno będę czytał. Kurhany melodia dla moich uszu i zbawienie dla mojej wyobraźni. 

Szedł gdzieś w nieznane wagabunda drogą błotnistą i niepewną, a w polu kwitła dzika róża, na sukni świata wdzięczny klejnot.   Wędrowiec przy niej aż przystanął, zdjęty zachwytem, poruszony. Urzekło go sekretne światło płatków przybranych w drżenie rosy.   I odtąd nie chciał już przemierzać szlaków donikąd, tras bezludnych; zatęsknił do ufnego ciepła, skrytego w głębi kwiatu róży.   Pragnął jej przynieść bogactw wiele, z dalekich krajów cenne dary.   - Dla ciebie wszystko - byś uśmiechem jeszcze piękniejszym mogła zalśnić.   Lecz jej wystarczał deszcz przelotny, a po nim pieszczotliwe słońce, ziemia i spokój cichych modlitw - - to, co jej Stwórca dawał co dzień.   - O czym ty marzysz? - pytał człowiek. - O nic nie prosisz? - pytał jeszcze. - Jaki głód może nosić w sobie milczące wciąż różane serce?   - Jesteś - odparła wonnym szeptem; więcej nie rzekła ani słowa. I tylko w niej czerwieni więcej, i z liścia spadła jedna kropla.     Róża przydrożna - ©Tie-break, listopad 2025  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.