Wierzyciel

[Coolt]

Ranne godziny
postrzelone świtem
przypominają

Budzę się z nowiu
by wydobyć pierwszą kwadrę
z pełni Twojej łaski

Nie potrafię
odbić w bliskich otrzymanej miłości
rozproszenie

Wiara dla Wierzyciela
zapłatą
za choć jedną tęczę

Zabierasz mnie powoli
tonę w długach
Twój na zawsze

[NihilestiN]

hmmmm... moim skromnym i jakże niefachowym zdaniem stworzyłes pan, panie Coolt ładne porównanie rytmu życia do praw przyrdy. Pomimo tego że nawiązanie do księżyca odbieram w kontekscie tego wiersza jako mało męskie - jest bardziej kobiece - aczkolwiek odniosłem dziwne uczucie iż to kobieta w końcówce jest obiektem pewnych westchnień...


ps. Wyczuwam nutkę takiego EGOIZMU na samym końcu wiersza :)
Echhh...te Kobiety:) Jak nie na zabój to w dłógi...
No ale jak to powiedział ktoś sławny: "Nihil est in intelectu quin prius fuerit in sensu".
( i może to zdanei zaleci komercją ale powiem jeszcze jedno: jestam na tak)

[Coolt]

Oj nie :) do żadnej kobiety nie zamierzam powiedzieć: Twój na zawsze
Kobiety się zdobywa, a nie się im ulega! ;)

Wierzyciel to (przed)ostatni wiersz z działu Bosko-ludzkie pogaduchy w moim nowym tomiku.
Zainspirowany piosenką Raz Dwa Trzy - Trudno nie wierzyć nic.

Cieszę się, że się podoba
Pozdrawiam serdecznie i dzięki za komentarz
Coolt

P.S. Ktoś również sławny dodał: praeter intellectus ipse . Z oboma panami zgadzam się (prawie całkowicie ;).