Księżyc wariat

[Kraina Latarek]

Z krzykiem wodospadu wylałem swoje żale

i stałem się pusty jak porcelanowa lalka,
tańczę ułomnie rozpychając uschłe liście,
w kaftanie bezpiecznym dla otoczenia,

i stałem się pusty jak zapomniana szafa,
czasem jeszcze sięgają po fałszywą maskę,
i w lustro spojrzeć, a ja płaczę żywicą z bólu,

i stałem się pusty jak pełnia księżyca,
jestem jasnością - co z tego
gdy nie docieram za ścianę ?

[Arkadiusz Nieśmiertelny]

Podoba mi się zakończenie. I kilka innych momentów. Ale cały wiersz jest jeszcze jakby nieociosany, niedokończony... nie podoba mi się środek utworu (z szafą)

pozdrawiam /Arek