syn - tezy

[Anna_M.]

słowa nagłaśniam coraz odświętniej
przestaję też ich odsłuchiwać
bo to nie one bo to twarze mówią
same za siebie schować się nie mogąc

dowiaduję się o sensach ukrytych i naddanych
o miejscach niedookreślenia w dziele
jakim jesteś tragikomicznym

wieczorami przechodzę z alejki w alejkę
czytając malowidła ludzkich lic
kumuluje się we mnie niebo
chmurne sztuki przechodzą syntezę

słucham witraży w starych ramach zakonu
maluję krajobrazy i portrety na oku
zapisuję się stopą w plenerze