Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dwadzieścia siedem smutków
(zalanych w trupa)
bezwładnie zwisa
na skraju zdrowego rozsądku

uśmiechasz się nucąc
...sto lat...
i kwiat w dłoń wciskasz bezsilną

wlewasz rzeczywistość
w kieliszek od marzeń brudny
krzyczysz...DO DNA

patrzysz jak przełykam w milczeniu

...niech żyje, żyje nam...
(rozbrzmiewa niczym wyrok)

Opublikowano

Podoba mi się to przymrużenie oka.
Mam uwagi co do końcówki, ale może wolisz zostawić tak jak jest.
Podszepnę jednak - bym zrobiła tak :

nalewasz rzeczywistość
w kieliszek
ubrudzony marzeniami
patrzysz
czy do dna

sto lat

wypijam
jak wyrok


Pozdrawiam Arena

Opublikowano

witam.Pat..gratulacje-27...moje wersje.."na skraju rozsądku".....skoro tak
wlewasz rzeczywistość w kieliszek ubrudzony marzeniami-może tak?z drugiej strony, to ciekawe,żeby tylko poeta nie pisał gdzie trzyma klejnoty, bo go obkradną..he.pozdrow.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...