nadzieja

[Mariusz Paniczko]

Ciągły życia bieg topi się w zakrętach
ciągłe powitania i pożegnania
Co to nadzieja? jakie uczucie?-
przed oknem świat w myślach stworzony
morze wylanych łez już dawno opadniętych.

Płonące lasy na żywo widziane
deszcze zalewające ludzką nadzieję
odkrycia chorób na brak uzdrowienia-
przez szybę widziany świat lepszy i bogatszy
bez nadmiaru łez w wylewających rzekach
bez ognia i zapału ludzkiej natury
świat nadziei, że nadchodzące jutro
stanie się przeciwieństwem do dnia dzisiejszego.

Nieraz upadek staje się codziennością
na kolanach, po cierniach aż do krwi...
Po co komu zbędna ubrań walizka
po co jeszcze jeden do sprzątania suchy liść
Znowu przez lustro łez, w sercu na dnie
tli się nadzieja aby wstać-
uciec przed siebie i przerwać ten koszmar.
Nie zapominaj jednak o liściach
które zdeptałeś, gdy biegłeś ciesząc się ze szczęścia

[Luthien_Alcarin]

patos, pytanai retoryczne, malowana tragedia... to nudzi, przydałoby się cos metafozycznego, cos co by mnie zainteresowało...

Pozdrawiam
Agata

[drewniane palce]

oooou, no prosze, błagam, nie. nie doczytałam do końcabo ten tragiczny patos to jest poprostu lód dla moich nerwów zębowych. te tony pretensjonalności, tandetne metafory jak 'rzeki łez', 'lustro łez na serca dnie', tylko płacz i zgrzytanie zębów. sam tytuł jest straszny a reszta to poprostu total. wybacz brak delikatności ale moje poczucie dobrego smaku zostało brutalnie zgwałcone. proponuje czytać mniej poetów romantycznych a więcej współczesnych żeby takie pomyłki nie zachodziły. pozdrawiam

[Amras_Elensar]

Słabe. Manifest, objaw buntu??? NIe wiem jaki był cel, nie wyszło. Za dużo chce Pan nam powiedzieć. Powiedzieć, z resztą, to co wiemy. Wiecej liryczności, mniej patosu.

Pozdrawiam