“na koniec historii zawsze się okazuje

[Marcin_Marcińczyk]

“na koniec historii zawsze się okazuje
że rzeczy które miałeś mają ciebie”

wziąłem tuzin kroków rozpędu
wybiłem się z samego skraju dachu
i poszedłem prostu w dół
nosem tknąłem lekko ziemię
wystrzeliłem do góry wprost przed siebie
zrobiłem parę kółek nad osiedlem
trochę pętli beczek
towarzyszyło mi oooooo
zazdrosnego tłum tkwiącego w zdziwieniu
na koniec opadłem cichutko jak kot na cztery łapy
poszedłem na piwo

miałem naśladowców wielu
kończyli zawsze tak samo
wpisywano im w akt zgonu różne głupoty
powód zawsze był jeden
tęsknota za stepem szerokim
przyczyna równie jednaka
przywiązanie do chleba co ściąga w dół

[stanislawa zak]

mądre.