zakłamany Kant

[kall]

oczy zakryte myślami
ufałam kiedyś aniołom
za mgłą rzeczywistość
gdzie ja wciąż tylko Syzyfem

do swej Itaki wrócić nie umiem
choć i nad nią chmury deszczowe
grad walczy z uczuciem

a jednak kochałam

niebo gwieździste nade mną
prawo moralne we mnie

na nową drogę życia
dostałam bukiet
sztucznych marzeń

i ty masz w sobie
moralność?

kłamliwy gatunek stworzył Bóg
na swe podobieństwo

***

filozofem nie jestem
nie czuję rozumem
a i nieba nad sobą nie widzę

V 2005

[ot i anka]

no nie wiem...coś mi tu nie gra,ale nie umiem przekształcać cudzych wierszy...jeszcze tu wrócę

[stanislawa zak]

Syzyf, Itaka, Bóg, co za połączenia, rozumiem twoją zagmatwaną intencję ale to taka trochę kołomyja, nie uważasz?pozdrawiam

[Arkadiusz Nieśmiertelny]

Dobre zakończenie... a co do Itaki i Syzyfa to myślę, że lepiej i jaśniej jest jeśli w wierszu korzysta się z jednego elementu mitologii. Korzystanie z kilku naraz powoduje chaos. Mimo to podoba mi się.

pozdrawiam /Arek