Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Radosław zmienił(a) tytuł na Wiersz drogi
Opublikowano

@Radosław

 

Radosław …:) Dzień dobry:) 

 

interpretuję „ plecak” w kategoriach obciążających doświadczeń oraz traum i doskonale rozumiem, jak bardzo trudno go porzucić…
 

ale ..no właśnie.! 

wierzę, że można zmniejszyć jego „ ciężar”.

 

Pozdrawiam :) 
 

 

 

Opublikowano

@Radosław

 

dokładnie tak:) poza tym …pozytywne doświadczenia obniżają ciężar negatywnych prawda ? 
można to porównać do warstw…farby, na przykład w odcieniu Viva Magenta;) 
 

zasoby :) na przykład poczucie humoru i dystans ( również do samego siebie) :) 
 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może tak być, jeśli podmiot nie jest przyspawany do traum. Natomiast 

 

jeśli porzuci się ten metaforyczny plecak to trudno by było skorzystać i z tych zasobów. 

 

widzę, że jednak pragmatyzm wziął (przynajmniej częściowo) górę również i u Ciebie ;) 

Opublikowano

@KOBIETA 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i z głowy do serca dorga bywa daleka. I z serca do głowy również ;) 

 

Dokształcasz się ;) 

 

" w sztuce tracenia nie jest trudno dojść do wprawy, tak wiele rzeczy budzi w nas zaraz poczucie straty, że kiedy je się traci, nie ma sprawy" E. Bishop 

Opublikowano

@Radosław

 

Wracając do tematu drogi i plecaka…

 

„ Nie jestem tym, co mi się przytrafiło. Jestem tym, czym zdecydowałem się zostać” (Jung).

 

Dokształcam:) Ale…nie odrabiam lekcji;) i wagaruję;) 

 

chyba będę niestety repetować ;))))

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jest myśl. Natomiast, nawiązując do Junga odnosis się do sytuacji, w której człowiek dotarł już do swojego serca, a może nawet rozprawił się ze swoim cieniem. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @lena2_ Te półprawdy to chyba najsprytniejsza zwierzyna - wiedzą, że wystarczy domieszka prawdy, żeby się ukryć w polu widzenia. Mądry i świetny wiersz! 
    • Moja A, nie bierz mnie tylko zbyt na poważnie, raczej czerp przeważnie zwyczajnie niepoważnie, albowiem wiodę w tu i teraz poetycki żywot. Oznacza to, że często i gęsto jestem w tych realiach tylko mniej lub bardziej przekonująco wmawiany. Innymi słowy miewam i ja poważne kłopoty z odwzorowaniem, a tacy bardzo rzadko bywają tutaj wzorami do naśladowania.   Warszawa – Stegny, 29.12.2025r.    
    • @huzarc Wiersz zbudowałeś  jako serię antytez – „zapomnieliście X, więc spotka was Y". Widzę tu wizję apokaliptyczną, cywilizacja, która wyrzekła się podstawowych umiejętności i wartości (walki, pracy fizycznej, jedzenia mięsa, tradycyjnej edukacji), skazana jest na zagładę. A finałowy obraz „ostatniego pokolenia" brzmi jak wyrok. To bardzo ciekawy przykład poezji zaangażowanej.    
    • @violetta Nie wiem Wiolu, czy mnie dobrze zrozumiałaś. Nie mam intencji się chwalić. Z nielicznymi mam tu bliższy kontakt, interesów z nikim. Ludzi jest na forum wielu, nie sądzę, żeby ktoś śledził moje życie na podstawie wierszyków. I nie piszę, żeby ludzi zazdrość ogarnęła. To absurdalne. Po co mi to?    Za to życzę: świata olśnień i głębi, i żebyśmy się spotkali za rok. Olśnienia, zrozumienia świata i ludzi jest pragmatyczne, ma wpływ na jakość życia/relacji każdego z nas. Pozdrawiam z 2026, bb
    • @Simon Tracy Ten wiersz to złożona, niesamowita  metafora rozpadającego się związku, w której partia szachów stają się obrazem relacji między dwiema osobami. Życie postrzegane jako szachownica pełna „śmiercionośnych pułapek" prowadzi do patowej sytuacji, w której jedynym wyjściem wydaje się „utonięcie w myślach", czyli właśnie rezygnacja z ruchu. A przemoc, mimo, że dzieje się w fantazji i metafory szachowej, ujawnia głębokość rozgoryczenia i chęć zemsty. Końcowe zadanie - symboliczne "zabicie" - to koniec związku, emocjonalne unicestwienie, bliskość zamieniła się w strategię, a miłość w chęć dominacji i zemsty. Świetny wiersz!  Mój partner w grze stara się "zabić" królową - ale moją!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...