Zupełnie nowy człowiek

[Adam Zębala]

Zielony kolor nieba a na nim 

niebiskie świecące słońce człowiek

tonie w czerni mieszając się z kolorem ziemi.

 

Zupełnie nowy świat widziany 

przez szkła kolorowych okularów 

ktoś postanowił urzeczywistnić 

 

Zakrzywiam czas żeby iść na skróty 

pomijam parę zbędnych lat 

które chcę puści w nie pamięć.

 

Utopiony w dziwnej rzeczywistości 

tęsknię za czymś innym niech zmienią

barwy i wszystko będzie jak kiedyś.

 

Po krótkim śnie poczuje się lepiej

stare buty zniosę do szewca

żeby zrobił z nich nowe.

 

Odnowię wszystko i odnowię siebie 

w nowym ubraniu i w nowych butach idę 

szkoda że ze starymi dziurami.

 

Obok mnie tłum ludzi zmierza 

wszyscy zupełnie nowi i nie czuli

po krótkim śnie obudzili się kimś innym.

 

Kto ich odmienił i kto dał im życie 

wczoraj byli sobą 

dzisiaj zupełnie inni wpatrzeni w skały.

 

Nowi ludzie ze starymi zwyczajami 

w nowych butach idą ze starymi dziurami 

dumnie idąc sądzą że są idealni.