Skończy się jesień, nadejdzie zima

[Stukacz]

Słucha, nie słyszy – serce zaklęte.

Choćby jeden z dali głos,

A nie ciszy szepty przeklęte –

Zbyt duży dla serca cios!

 

I minie jesień, nadejdzie zima,

Skute zostanie w twardy lód.

Ile chwil zmrożone przetrzyma

W wyczekiwaniu na cud?

 

Biło gorące, jesień smutkiem napełniła,

Teraz brakuje i woli, i sił,

Została rozpacz co w sercu żyła,

I ból, który zamrożony żył.

 

I zima przyjdzie, minie niespostrzeżona –

Serce przetrzyma i taki trud,

A mozaika na szybach złożona

Odejdzie w świat mar i złud.

 

I przyjdzie wiosna, wszystko rozkwitnie –

Słońce nieskończony rozpostrze blask,

Nadzieja na nowo zakwitnie,

I powróci do serca łask.

 

Lód co serce gorące i żywe

W znieruchomieniu skuł,

Minie jak mrozy zapalczywe,

I minie rozpacz i ból.