Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Krzyk
Długi, głuchy krzyk
Rozrywa mi płuca
Zgniata mi serce
Wyżera od środka martwy już mózg
Ale na zewnątrz nie słychać nic
Duszę się swoją niemocą
Duszę się bólem
Na gardle czuję podeszwę istnienia
Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań
Nie umiem wstać
Nie umiem podać ręki słońcu
Parzy mnie współczucie
A poczucie winy wypala znamię na mej duszy
Zapadam się
I czuję jedyne kojące ciepło
Dziewiątego kręgu piekła
Gdzie witają mnie zdrajcy godności
I na tronie zakładają mi koronę cierniową.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...