Słoik

[Mjadzia]

Dziś znalazłam w kuchni, pod szafką,

kawałek stłuczonego słoika.
Ręce nie zadrżały.

A one pamiętają …

zbieranie roztrzaskanego talerza

po kłótni, w milczeniu, w bezsilności.

Dziś na mojej twarzy pojawił się delikatny uśmiech.

Ten kawałek szkła nie zrani małej rączki,

która szukałaby pod szafką piłki.
To był słoik z cukierkami,

który wyciagniety w radosnym pośpiechu rozsypał się

po całej kuchni.

Dłonie pamiętają.
Serce, wdzięczne, wyciągnęło rękę do pojednania z przeszłością.

[Annna2]

@Mjadzia  podoba mi się- tu jest czułość

[tie-break]

Dla mnie ten wiersz jest niejednoznaczny, ale podejmuje trudne tematy.

Na pewno mamy do czynienia z rozliczeniem się z destrukcyjną psychicznie przeszłością. Być może peelka kiedyś doznała w domu przemocy - w domu rodzinnym? W małżeństwie? Stąd tłuczone szkło może jej się kojarzyć z nienawiścią,strachem, działać jak wyzwalacz dla traumatycznych wspomnień.

W życiu peelki zaszła jednak zasadnicza zmiana, doszło do wyzwolenia z kręgu zła. Teraz znaleziony odłamek przywołuje dobre chwile.

Pomyślałam sobie o matce, która mogła odejść z dzieckiem od męża przemocowca,. Udało jej się przepracować przeszłość i teraz potrafi żyć z nadzieją, nie w roli ofiary, lecz silnej,czułej, kochającej kobiety, skupionej na teraźniejszości i przyszłości.

Kawałek szkła doskonale pełni rolę motywu przewodniego, który scala znaczeniowo oraz czasoprzestrzennie ten tekst.