Drogą do gwiazd

[Adam Zębala]

Idę w stronę najbliższe gwiazdy 

nocą widać jej światło

idę i nie odpoczywam. 

 

Idę już bardzo długo

ani na chwilę się nie zatrzymałem 

chcę dojść jak najszybciej.

 

Jej blask świeci mi w oczy

i topi zamarznięte kamienie

które leżą na mojej drodze.

 

Pośród roślinności idąc 

łamię jej łodygi wczoraj mijałem 

miejsca które są mi bliskie.

 

Rajski ptak wzbił się w powietrze 

rozłożył ogromne skrzydła 

i leci w stronę swojej gwiazdy.

 

Gdy się spotkają razem do raju pójdą

pośród połamanych łodyg

będą wyznawać sobie miłość.

 

Najpierw roślinnością idę ja za mną

idą następni za zakrętem 

znak wskazuje drogę do gwiazd. 

 

Gdy będę zmęczonym odpocznę 

usiądę i spać będę długo

gwiazda obudzi i iść każe dalej.

 

Zabiorę buty na zmianę 

bo nic oprócz gwiazdy nie mam 

ona utuli moje spocone czoło.