Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kwiatuszek Ładnie pokazujesz las jako przestrzeń, która żyje chwilą obecną i nie nosi ciężaru wczorajszego dnia. Podoba mi się ta naturalna prostota, w której drzewa po prostu są — bez rozmyślania, bez pośpiechu. To delikatny wiersz o uważności i o tym, że ‘dzisiaj’ jest wszystkim, co naprawdę mamy.  Pozdrawiam raz jeszcze. 
    • @Kwiatuszek Bardzo ciepły, wiosenny wiersz — czuć tu radość pierwszego spotkania z mleczem i pszczołą po długiej zimie. Podoba mi się ten bliski, ziemny punkt widzenia i to, jak opisujesz małe sceny z natury. Końcówka z trzęsącymi się żółtymi płatkami jest bardzo urocza. I śliczne zdjęcie — pełnia wiosennego koloru.  Pozdrawiam ponownie. 
    • @Kwiatuszek Bardzo lubię takie spokojne, zimowe obrazy — proste, ale pełne jasności. Pokazujesz tu, jak niewiele trzeba, żeby w krajobrazie i w człowieku coś się rozjaśniło. Szczególnie podoba mi się myśl, że ‘tylko zmarznięta woda’ potrafi odmienić wszystko w kilka chwil. Śliczne zdjęcie.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @Andrzej_Wojnowski ... Super milutki wiersz potrafić zabrać myśli z codzienności do nieskończoności   fajna sprawa  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @Berenika97 @Robert Witold Gorzkowski   Zanim pojawił się wiersz „Szpicel”, użytkownik o nicku @Migrena kilkukrotnie nazywał Tymka wprost „szpiclem” w komentarzach – personalnie, po nicku, nie metaforycznie. Dopiero potem zrobił z tego przezwiska tytuł wiersza, w którym mógł już do woli ciągnąć dalej tę linię ataków pod przykrywką „poezji”. Dla kogoś z zewnątrz sam tekst wygląda jak zwykły utwór. Ale dla forum, które widziało całą sekwencje zdarzeń, to jest oczywista kontynuacja osobistej wojny, nie niewinny eksperyment literacki. Dlatego mówienie teraz o „cenzurze” jest trochę niepoważne. Jeśli najpierw buduje się w komentarzach prywatny lincz na konkretnym użytkowniku, a potem przenosi go do wiersza, to trudno oczekiwać, że nikt nie zareaguje. To nie są „niewinne ofiary moderacji”, tylko efekt wielokrotnego przekraczania granic regulaminu i zwykłego szacunku. Co jeszcze bardziej zasmuca, widzę, że wiele osób na tym portalu pochwala taki stan rzeczy i z przygotowanym popcornem czekają na dalsze szczucie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...