Powołanie Mateusza (wg Caravaggia)

[ŻwirekTenDobry]

Trzydzieści lat liczę pieniądze

Patrzą na mnie oschle

Gdy siedzę przy stole

Wspominam moją dolę

 

Nienawiść ich szczera zżera

A dla mnie to praca

Taki los celnika

Niechęć, pogarda i pycha

 

Serce zimne i skute lodem

Mam; zmęczone trudem

Stopy mi zamarzły

I nadzieje zgasły

 

Już nie jestem syn Izraela

Ni nieprzyjaciela

Sierota, choć nie sam

Nie wejdę do Nieba bram

 

Podnoszę głowę nad siedzenie

I czuję spojrzenie

I wiem sam - oto Pan

On - Kodesz Adonai

 

„Pójdź za mną” mówi szczodrze

Zgodziłem się. „Dobrze”

Sakwę zostawiłem

Rzymian porzuciłem

 

Tam, gdzie idzie On tam idę ja

Mój - Kodesz Adonai

Wierzę, że może ja

Wejdę do Niebieskich bram.