Kamień szlachetny

[markchagall]

Jestem koneserem estetycznych doznań,

kolekcjonerem wspomnień,

poszukiwaczem piękna.

Otaczam się myślami jak przedmiotami,

zawieszam na ścianach idee,

na cokołach ustawiam marzenia,

opowiadam o nich z kuratorskim zacięciem,

staram się rozprawiać z entuzjazmem znawcy.

Lecz za drzwiami w osobnym pokoju

w szkatułce pokrytej bielą, całkiem niepozornej

trzymam ten najcenniejszy-

nie skrywam, że istnieje,

wybranym opowiem-

O relikcie co życie naznaczył dotkliwie.

Ale tylko mnie-

pali gdy trzymam za długo w mej ręce,

oślepia gdy zbyt długo wpatruje w to oczy.

Jest wokół mnóstwo innych obiektów bezcennych,

zachwycających i zwyczajnie krzepiących swym pięknem.

Lecz choć ten kamień ogniskuje źródło wielkich cierpień,

w każdym karacie odbija mój ból niepowodzeń,

nie sposób się go pozbyć,

ani nie oglądać-

podziwiając jak pokruszone serce się w nim mieni.