Latarnia

[vrextons]

Za szklaną ścianą zimowa pogoda:

 

ciemność, zamieć, a w niej latarnia betonowa,

 

tak samo zimna w swym wyglądzie jak krajobraz dookoła.

 

Jednak nie mrokiem, a światłem operuje, ciepłym niczym fale słońca o wschodzie.

 

Jest punktem odniesienia, przecina mrok i rozjaśnia niedopowiedzenia. Nie szachuje umysłu, a rozwiewa wątpliwości.

 

Ukazuje to, co wśród mroku może obrastać w skrajności.

 

Jest czymś, czego trzeba każdemu po zmroku, czymś, co nie podsyca niepokoju,

 

a pozwala zaznać spokoju

 

jak wygodne łóżko po długiej podróży.

 

Dzięki niej każdy ze spokojem oczy zmruży.

 

Jednak jest w niej rzecz pewna, może i niepokojąca, bo pokazuje świat wybiórczo, w przeciwieństwie do słońca.