Cień się przykleił do drogi,
Czernią dając znak że nie wstał.
Przeciągał się choć względnie późno,
Fizycznie bez względu na miejsca.
Wtem zaczął maleć mi w oczach,
Choć ledwie minęła dwunasta.
Za krótki był widocznie w piętach,
Kurcząc się od zgiełku miasta.
Co wzrastał to spadał w ciemności,
Dławiąc się jej oczu odmętem.
Zwiał zagubiony w uczuciach,
Od Białej Damy gry wstępnej.
Bez szans na chwile w zenicie,
Brązem chcąc wszystkich omamić,
Liście aż spadły z wrażenia,
Horyzont przewracał oczami.
Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Cień się przykleił do drogi,
Czernią dając znak że nie wstał.
Przeciągał się choć względnie późno,
Fizycznie bez względu na miejsca.
Wtem zaczął maleć mi w oczach,
Choć ledwie minęła dwunasta.
Za krótki był widocznie w piętach,
Kurcząc się od zgiełku miasta.
Co wzrastał to spadał w ciemności,
Dławiąc się jej oczu odmętem.
Zwiewał zagubiony w uczuciach,
Od Białej Damy gry wstępnej.
Bez szans na chwile w zenicie,
Brązem chcąc wszystkich omamić,
Liście aż spadły z wrażenia,
Horyzont przewracał oczami.
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Konrad Koper 4 549
Dzieci bawią się.
Składają klocki:
budują mosty,
płotki
i czasem zamki;
w niekutych straszy.
Wkrótce dzieci dorosną.
…
Mniej będzie w ręce.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 53 odpowiedzi
- 896 wyświetleń
-
- 32 odpowiedzi
- 534 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 534 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 721 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 430 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez Dekaos Dondi · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
kap kap kapie deszczyk fajnie uroczo na wdzianku szeleści za kołnierzem kolejna kropla tak ich wiele że aż sucha nitka zmokła a słoneczko nie może wyjrzeć biedne przez śliczne chmurki no gdzie tam ciemne chociaż czasami promienie złotawe lśnią wokół ślicznie ogrzeją nawet wirują liście z drzew oderwane szybują na ziemię no niezbyt chętnie a jednak szeleszczą że kiedyś powrócą te same lecz nowe jeszcze piękniejsze lecz jeszcze trochę jeszcze w nich chwilka tego ich życia popłynie w żyłkach roześmiany w deszczu wciąż moknę wtem liść mnie walnął w ciemię okropnie tak szaro buro uroczo przepięknie aż zobaczyłem gwiazdy jesienne e tam co z tego chociaż mam guza to na przyrodę jaźni nie wkurzam no może trochę gdy błota do izby niebawem naniosę ciekawie wokół złotawa i plucha strumyczki piorą skarpetki w butach no nie inaczej ładna ojczyzna cud widoczkami umysł użyźnia jesień szara złota co za różnica patrzę chłonę gębę zachwycam -
Przez KOBIETA · Opublikowano
@Simon Tracy :((( proszę nie myśl tak ! świetnie piszesz ! A to już bardzo wiele ! -
Przez Ola 2 · Opublikowano
Wszystko płynie i się rusza a ja stoję i się wzruszam na myśl o tym co było nostalgicznie wspomninam minone chwilę i zamiast biec ze światem siedzie i myślę może to mi się wszystko śni a jednak tu jestem i to jest dziwne i piękne -
Przez hania kluseczka · Opublikowano
pomiędzy nami spina się czasem lodowaty wiatr z delikatnym szronem na młodych liściach wtedy szukamy okrężnej drogi którą można wrócić do siebie rozniecać nowe ogniska zapalne
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne