Gwiazdo

[Maksymilian Bron]

O, Gwiazdo,

Tak mało mych kamratów

wpatruje się w Ciebie,

Gardziel mając zgiętą

od życia na budzik

 

O, Gwiazdo,

Nawet jeśli od Ciebie pochodzimy,

nikt nie studiuje już Ciebie,

bo zbyt dużo sztucznych płomieni

oślepia nas dzień w noc

 

O, Gwiazdo,

więc nikt nie wygląda Stwórcy,

a miłości szukają wyłącznie

w drugiej osobie,

którą po rozwodzie

będą wymieniać

lub nienawidzić

 

O, Gwiazdo,

Uśmiecham się do Ciebie,

Zrywam się w Twoją stronę,

bo nikt inny,

żadna kobieta ni dziecko,

nie jest w stanie

przejrzeć się za mnie

w lustrze życia

 

Gwiazdo,

odrzuciłem filmy, seriale,

gry, toksyczne portale i ludzi

Jesteśmy Ty i ja

i tylko to daje mi błogostan,

którego nie trzeba lukrować

przed świątecznym drzewkiem,

gdyż jest on świętem, lukrem

i wszystkim,

bo jest Tobą,

a Ty, Gwiazdo,

jesteś mną