Twój głos jak blues

[Adler]

 

 

Szukam sposobu, jak ci to przekazać,
jak metafory wpleść w naszyjnik słów,
kiedy nie mrugać, kiedy się ukłonić,
historia, która jak
twój głos toczy się — cicho, przez sen.

Na końcu zdań — oddech,
na końcu milczenia — dotyk,
a między nami przestrzeń drży
jak struna w dłoniach nocy.

Bo każde słowo, gdy milknie,
wciąż śpiewa o nas , tu —
jak stary refren, co wraca
w takt serca i dróg.
Miłość to droga bez znaków,
a ja wciąż nią idę do ciebie —
z nadzieją, że znów
usłyszę twój głos jak blues.

Czasem mnie niesie wiatr wspomnienia,
na pustych stacjach słyszę twój śmiech,
na szybie nocy rysuję imię,
którego już nie wymówi nikt.

Może jutro znów się spotkamy,
w którymś z wersów, w snach, wśród mgły —
a jeśli nie — zostaw mi ciszę,
tam też potrafię śnić.

Bo każde słowo, gdy milknie,
wciąż śpiewa o nas ,tu —
jak stary refren, co wraca
w takt serca i dróg.
Miłość to droga bez znaków,
a ja wciąż nią idę do ciebie —
z nadzieją, że znów
usłyszę twój głos jak blues.

 

[KOBIETA]

@Adler

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

odnaleźć ukojenie w niespełnieniu ? Może wystarczy śnić :) 

Piękny :) pełen tęsknoty i lęku ..

pozdrawiam :)