Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W dzieciństwie było puszczą Amazońską, dużo emocji tam widzę 

Aktualnie jest, jak jakiś Sahel w Afryce 

Moje serce wygasło i stało się pustynne

 Dla ciebie bardzo dobre i gościnne 

Byłaś jak podróżnik, który szuka Oazy

Szybkie bicie serca, było niczym drogowskazy

Gdy znalazłaś już drogę, całą wodę wypiłaś 

Jeziorem Aralskim, me wnętrzności uczyniłaś

Było kilku wędrowców, co napełnić chcieli zbiornik 

Do napełnienia, przeszkadzał twój pomnik

Wybudowałem go ja, w swoim naiwnym mózgu 

Będąc w ciebie wpatrzony, będąc zawsze do usług 

Lecz gdy odnalazłaś już oazę, szybko ją opuściłaś

Opuszczając zburzyłaś pomnik, po którym kawałki zostawiłaś 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...