Jeszcze jeden list...

[Maciek.J]

Jeszcze jeden list piszę dłonią drżącą
sensu życia szukając na nowo
boli kleksami upstrzone słowo
myśli skołatane w głowie tak mącą

Na szybach krople deszczu teraz schną
drzewa już szumią i kładą do snu
jesteś daleko tam –ja jestem tu
niezapisane kartki znowu jak sieroty lgną

Było i już nie ma – taki obraz  się pcha
miał być pean a został jakiś tren
a może życie to tylko zwykły sen
na liściu przycupnął świerszcz i coś gra

Czy umarła nawet nieśmiertelna wiara
a miłość czeka na przeznaczenie
czy spełni się to jedno marzenie
czy bez obrony czeka pełna cykuty czara

Nadzieja opadła tak bardzo ze swych sił
może ruszy w drogę gdy odpocznie
za horyzontem zobaczy wyrocznię
ułożę wiersz ze słów wytartych na pył

                               

Podnoszę ku niebu oczy nieprzytomne
to nie z wysiłku i to nie ze zmęczenia
pod drzewem życia poszukam cienia
jak chwil szczęścia których nie zapomnę
 

 

 

 

 

[Berenika97]

@Maciek.J "Miał być pean a został jakiś tren" - to chyba jedno z najlepszych ujęć rozczarowania, jakie czytałam. Cały wiersz balansuje między rezygnacją a nadzieją, która "odpocznie i może ruszy w drogę".