Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Niech ziemia zgnije jak nadzieja kwiatów 
gdy widzą jak ich płatki toną w stali
Niech spowije ją wyblakłe zmęczenie
ziejące od uśpionej kuli ognia
 

Niech świat zginie w męczarniach chłodnych dni
cięty metalową brzytwą w swój brzuch
wypluje nas w łańcuchy z dwimerytu
wtedy my - śmiejmy się mu prosto w trzewia
 

Zgubmy maski wiążące nas z plastikiem
rzućmy brzemię przykładności w ciemność
Niechaj strawi je swym czarnym żołądkiem 
i odda nam ścieląc łoże dla prawdy

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...