Może zjedz coś

[Lidia Maria Concertina]

Najpiękniejszym policzkiem jest takie "twarzą w twarz,"
kiedy niezwykłość drugiego człowieka uderza mocniej, niż kolba karabinu. 

Czy istnieje maść na miłość?

(Pyta emocjonalna weneryczność.) 

Stojąc w miejscu, jestem w drodze - nieruchomieję w zachwycie i przemierzam nim cały świat. 

Człowiek to zraniony kojot biegnący ze strzępem krwawego mięsa w pysku. 
Stoi pod oknami kamienic przysłuchując się burdom i libacjom - ile w tym miłości!

Bo brak uczuć szepcze - zawsze. 

Dyskretnie, pozornie, bezgłośnym wodospadem: tysięcy twarzy, splecionych rąk, pokazowych pocałunków, demonstracyjnych gestów, ale to tylko koperta bez adresata.
Albo na inny adres.
Złe nazwisko.
Polecony bez odbioru.

Brak uczuć, do rąk własnych - dostarcza bukiety. 

Noc nie może spać - rozpraszana światłami całujących się samochodów ...
Bez napędu.  

Jak zawsze wewnątrz!
Kryje się Bóg, żale i czasem nawet sumienie. 
Bywa, że zmysły i bywa, że cały świat ...

Na przekór przeciwnikowi: 

życiu z dobrodziejstwem inwentarza nieszczęść - nadal chodzimy na fitness i siłownię, na kręgle i na odnowę. 
Każda tkanka krzyczy, że chcę poczuć, co czują ludzie że szczęściem policzkującym obce twarze ...

"... Ciekawe, czy z nią spał?"