Historia edycji

Gdy widziałem Cię po raz pierwszy, zbiegałeś ze wzgórza 

Dookoła szumiał wielkopolski las

Oczy miałeś smutne, nos zaczerwieniony 

Lśniące bordowe serce zdobiło Twój pas

I sam nie wiedziałem, dlaczego na Cię patrzę

Tak natrętnie, pytałem siebie sam

Bo czułem, jakbym miał Cię już wcześniej i zawsze

Tak czułem, kiedy ujrzałem Cię tam

Ktoś śpiewał: „Złote Piaski, ach, Złote Piaski! 

Kto był w nich choć przez chwilę, temu przyśnią się nie jeden raz.”

Spojrzałeś na mnie, a oczu Twych zieleń

Odbiciem była przyjeziornych traw

Sarna w biegu zatrzymana, młody jeleń

Letni anioł, niepomny ludzkich spraw

I nie wiedziałem, dlaczego na mnie patrzysz

Co we mnie widzisz, pytałem siebie sam

Czy na Twojej twarzy widzę wzruszenie?

Dałeś mi uniesienie, lecz co ja ci dam?

I wciąż ktoś śpiewał: „Złote Piaski, ach, Złote Piaski! 

Kto był w nich choć przez chwilę, temu przyśnią się nie jeden raz.”

Wtem sięgnąłeś drżącą ręką, mój mały

Do mej ręki, aby tkliwy dać mi znak

Uściskiem czułym Ci odpowiedziałem

I ujrzałem twoje usta, uśmiechnięte w wielkie „tak”

Tak jak wtedy żeśmy na tym wzgórzu stali

Tak ja nadal stoję z Tobą w moich snach

Choć niewiele nam wspólnego czasu dali

Tak ja nadal jestem z Tobą w moich snach

I sam śpiewam: „Złote Piaski, ach, Złote Piaski! 

Kto był w nich choć przez chwilę, temu przyśnią się nie jeden raz.”