Zrobiłaś ze mnie swój nocnik
wypełniasz go fekaliami
i mówisz że to dowody miłości
Nasza codzienność przepływa
wydalana przez nieczułe usta
Po prostu nienazwana
A Oni mają swoich własnych poetów
którzy mówią
aż dłonie są spuchnięte
od oklasków
Nie potrzebują takich
jak my i ja
z innego świata
po niewłaściwej stronie betonowej tęczy
Oni są cyfrowymi sternikami
a my tylko śladem węglowym
który chcą utlenić
spalić na miazgę
krematoryjnej ciszy
bo tylko ciszą dla nich jesteśmy
Zrobiłaś ze mnie swój nocnik
wypełniasz go fekaliami
i mówisz że to dowody miłości
Nasza codzienność przepływa
wydalana przez nieczułe usta
Po prostu nienazwana
A Oni mają swoich własnych poetów
którzy mówią
aż dłonie są spuchnięte
od oklasków
Nie potrzebują takich
jak my i ja
z innego świata
po niewłaściwej stronie betonowej tęczy
Oni są cyfrowymi sternikami
a my tylko śladem węglowym
który chcą utlenić
spalić na miazgę
krematoryjną ciszą
bo tylko ciszą dla nich jesteśmy
nie my prawdy szukamy
to ona próbuje nas
odnaleźć
łazi za nami chce
nas zdobyć by
wygrać
my się jej boimy bo
mamy coś za
kołnierzem
nie chcemy się jej
kłaniać wolimy
to drugie
lecz kiedyś się to
zmieni ulegniemy
poddamy się
lecz czy nie będzie
za późno kotara
opadnie
za nią zobaczymy
coś w co będziemy
musieli uwierzyć
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
.thumb.gif.a2ebf2ed2fe23c1962c8b78a738c3ec6.gif)
Przez SuzanaD · Opublikowano
Przez Dekaos Dondi · Opublikowano
Przez Marek.zak1 · Opublikowano
