szluga?

[Roma]

teraz nie jest poetyckie.

ma żółte opuszki

i niedosłowa pochowane

po wersach.

 

udaje, że nie jest nachalne,

ja, że nie jestem bierna.

gdy wypala się wszystko,

 

chęci pozawijane w bletki,

język o esperanto setki, mocne,

lajty -

nie wiem.

łapię dech

 

bez.

[huzarc]

@Roma

To wiersz, który nie mówi wprost – raczej ukrywa swoje znaczenia „po wersach”, jak sam deklaruje. Ma w sobie aurę chwilowego zapisu, trochę szkicu, trochę wyznania. Czuć w nim napięcie między chęcią ekspresji a poczuciem wypalenia. Minimalistyczne obrazy – żółte opuszki, bletki, esperanto – zostają w pamięci i tworzą surowy, miejski klimat.

[Nata_Kruk]

huzarc... Cię rozgryzł... dołączam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.... :) gdy już się wypali, będziesz przebierać.. "bierkami".

[andrew]

@Roma

Bez pięknie kwitnie w lecie 

Bez...lepsze życie przecież. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego oddychania 

[Berenika97]

@Roma

Pokazujesz moment, kiedy wszystko się wypala, kiedy kończy się energia na udawanie.

Podoba mi się to napięcie między tym, co "poetyckie" a tym, co rzeczywiste - "żółte opuszki" i "niedosłowa" to bardzo konkretne obrazy. Ten fragment "udaje, że nie jest nachalne, ja, że nie jestem bierna" to - rozpoznanie tych gier, które prowadzimy ze sobą nawzajem.

Wskazujesz ten moment przejścia od pozorów do prawdy, od słów do ciszy. Tak to odbieram. Pozdrawiamy. :)

 

[Roma]

@Nata_Kruk :) oj będę.

Tak @huzarc mnie rozgryzł i to rozgryzienie bardzo mi smakuje :)

dziękuję Wam za wejście w tekst, to dużo dla mnie znaczy.

Miłego :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pięknie :)

Dziękuję i Tobie też. Rozsmakuj się :)

@Berenika97 i co ja mam Ci odpowiedzieć? :) Odbierasz tak jak chciałam by był odbierany i za to Co bardzo dziękuję.

Pozdrawiam Cię i Pana Męża

i szczęścia Wam życzę mnóstwo :)